بررسي عوامل تهديد كننده ي همبستگي اجتماعي در سطح محلات

در شهر تهران، با وجود تنوع هويت­ هاي اجتماعي كه در سطح محلات وجود دارد، همبستگي اجتماعي نسبي ­اي وجود دارد كه در برخي مناطق عوامل تهديد­كننده­اي اين انسجام را تهديد مي­كند. هدف اين تحقيق بررسي عوامل تهديد­كننده­ ي همبستگي اجتماعي در سطح محلات است. در مباني نظري از نظريه‌هاي مرتبط استفاده شده و در پايان مدل نظري تحقيق، طراحي گرديده است. اين تحقيق با استفاده از مطالعات ميداني و روش پيمايشي انجام گرفته است. جامعه­ ي آماري كليه­ ي افراد بالاي 15 سال در شهر تهران است كه 730 نفر به عنوان نمونه­ ي آماري تعيين شدند. ابزار گردآوري داده­ ها پرسشنامه­ ي محقق ساخته است كه بعد از برآورد اعتبار و پايايي در بين پاسخ‌گويان توزيع شد. پس از گردآوري داده‌ها، بر‌اساس آمارهاي استنباطي و با استفاده از نرم­ افزار spss، داده‌ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته‌اند. نتايج بدست آمده، نشان مي­دهد كه متغيرهاي قوم ­گرايي، توسعه­ ي نابرابر، آگاهي از حقوق شهروندي، احساس تبعيض، اجحاف و بي­ عدالتي، ابزارها و رسانه­ هاي ارتباطي و اطلاعاتي، بر همبستگي اجتماعي تأثير معنا داري وجود دارند و طبق رگرسيون سعي شده عوامل تهديد­كننده­ ي همبستگي در قالب تحليل مسير، با ترسيم نيكويي برازش مُدل نظري پرداخته شود. در بيشترين و قوي‌ترين اثرات همبستگي اجتماعي، مي‌توان به اثر مستقيم بر متغيرهاي قوم­ گرايي (0/406) توسعه­ ي نابرابر(0/340) آگاهي از حقوق شهروندي(0/487) احساس تبعيض، اجحاف و بي ­عدالتي (0/380)، ابزارها و رسانه ­هاي ارتباطي و اطلاعاتي (0/318) اشاره نمود. اين متغير اثر غيرمستقيمي بر متغير احساس تبعيض، اجحاف و بي­ عدالتي با وزن (0/218) دارد و بر متغير توسعه­ ي نابرابر كه جمعا وزني برابر با 0/558 بر متغير وابسته دارد اشاره دارد.