تأليف بحار الانوار؛ جمع آوري احاديث و يا گزينش آن

بدون عنوان

ميان دانشوران معاصر شيعه سه ديدگاه درباره رويكرد علامه محمد باقر مجلسي در تأليف بحار الانوار وجود دارد. بيشتر آنان برآناند كه هدف وي فقط جمع آوري احاديث بوده است. عدهاي نقش گزينشيِ وي در انتخاب مصادر و احاديث بحار الانوار را به قصد كارآمد شدن پذيرفته اند. گروه ديگري افزون بر تأييد گزينشي بودن روايات بحار الانوار، بر اين باورند كه وي رواياتي را كه خود صحيح ميدانسته در بحار الانوار آورده، مگر در موارد اندكي كه خود به عدم اعتبار حديث اشاره كرده است. اين پژوهش با روش توصيفي - تحليلي به واكاوي ديدگاه هاي ياد شده و خاستگاه شكل گيري آنها ميپردازد تا نشان دهد بر اساس عبارات علامه مجلسي در مقدمه بحار الانوار و شرحهاي ايشان بر احاديث، و مباني اعتبارسنجي روايات نزد وي، ديدگاه سوم صحيح تر مينمايد؛ گرچه نبايد از ديده دور داشت كه پاسداري از ميراث مكتوب حديثي شيعه در اين گردآوري گسترده، مهمترين انگيزه و دستاورد تأليف آن به شمار مي رود

not abstract