مثبت‌انديشي كشورهاي آسياي مركزي نسبت به جمهوري اسلامي ايران با تكيه بر موضوع هسته‌اي

بحران هسته‌‌اي ‌به يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي ‌سياست خارجي ايران تبديل شده بود. در نتيجۀ اين بحران، موضوع هسته‌‌اي ‌ايران از سازمان بين‌المللي هسته‌اي به شوراي امنيت سازمان ملل متحد ارجاع داده شد. نتيجۀ اين مسئله، به‌كارگيري تحريم‌هاي ‌بين‌المللي در قالب فصل هفتم شوراي امنيت به‌ويژه در قالب قطعنامۀ 1929 بود. نگاه كشورها و مناطق مختلف به اين مسئله متفاوت بود. در حالي كه كشورهاي حاشيۀ جنوبي خليج فارس از جمله عربستان سعودي، امارات متحدۀ عربي و بحرين در بحران هسته‌‌اي ‌ميان ايران و غرب به‌شكل ضمني خواستار حملۀ نظامي به ايران بودند، كشورهاي واقع در آن سوي مرزهاي شرقي ايران يعني منطقۀ آسياي مركزي آشكارا اعلام مي‌‌كردند كه راه حل مسئلۀ هسته‌اي ‌ايران ديپلماسي است و بايد به‌صورت صلح‌آميز حل شود. ريشۀ نگاه مثبت كشورهاي آسياي مركزي به جمهوري اسلامي ايران چيست؟ در پاسخ مي‌‌توان مطرح كرد كه دلايل نگاه مثبت كشورهاي آسياي مركزي به جمهوري اسلامي ايران ناشي از مجموعۀ ملاحظات سياسي ـ امنيتي، اقتصادي و فرهنگي است. نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌‌دهد كه ترس از واكنش جدي ايران و سرايت بي‌‌ثباتي به درون منطقۀ آسياي مركزي، جايگاه ژئواكونوميك ايران نزد كشورهاي آسياي مركزي، احساس همبستگي با ايران به‌دليل اشتراك‌هاي فرهنگي و نگاه به ايران به‌عنوان موازنه‌بخش در مقابل كشورهايي همچون تركيه، پاكستان و اسرائيل بر مي‌‌گردد. هدف اين نوشتار بررسي ريشه‌هاي ‌نگاه مثبت كشورهاي آسياي مركزي به جمهوري اسلامي ايران با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي است.