بررسي عناصر گروتسك در رمان خوف اثر شيوا ارسطويي (براساس نظريات ميخائيل باختين، فيليپ تامسون و ولفگانگ كايزر)

The Study of Grotesque Elements as Presented in Shiva Arastouei’s Novel Fear (based on the ideas of Mikhail Bakhtin, Philip Thompson and Wolfgang Kaiser)

مفهوم گروتسك كه در ابتداي سدۀ شانزدهم به نقّاشي‌هاي عتيقۀ موردپسند عامّه در ايتاليا محدود مي‌شد، با ورود به موضوع بحث زيبايي‌شناسان قرن هيجده و تداعي آن با كاريكاتور، گسترش معنايي يافت و در كنار جنبه‌هاي ترسناك و منزجركننده به عنصرهاي مضحكه و خارق‌العاده گرايش پيدا كرد. ساختارگراياني همچون ميخائيل باختين، فيليپ تامسون و ولفگانگ كايزر با پژوهش در حيطۀ گروتسك هريك از منظري متفاوت، ويژگي‌هاي آن را برشمردند و درنهايت اين سبك هنري را درصدد تشريح جهاني بيگانه از خود دانستند كه در آن قدرت جهت‌گيري نيست. با توجّه به مؤلّفه‌هاي موجود در رمان خوف كه در اين تحقيق با روش كتابخانه‌اي موردبررسي قرار گرفته، مشخص شد اين اثر روايي كه در حيطۀ فرم و محتوا پيشروست، با درآميختن اجزاي گروتسكي، روايت‌گر فضاي هراسناكي است كه براي نخستين بار در يك داستان زنانه به خدمت گرفته شده است و به اهداف عملكردي نوشته‌هاي گروتسك‌گونه دست يافته است.

The concept of Grotesque which was limited to popular antique paintings at the beginning of the sixteenth century in Italy, expanded its meaning with the introduction of eighteenth-century aesthetics (its association with the caricature as well) and tended toward ridiculous and fantastic elements along with frightening and disgusting aspects. Structuralisms like Mikhail Bakhtin, Philip Thompson, and Wolfgang Kaiser described various features of Grotesque from different perspectives and ultimately when seeking a global explanation alienated with this artistic style. Investigating the elements present in “Fear” novel in this study by library method revealed that this narrative work, a precursor in form and content, through combining Grottic elements narrates a terrifying atmosphere that has been employed in a feminine story for the first time and has achieved the functional goals of the Grotesque writings.