بررسي وضعيت خشونت خانگي در زنان مراجعه كننده به مراكز قضايي شهرستان پاوه

خشونتخانوادگيشايعترينشكلخشونتعليهزنانبابيش‌ترينعوارضاجتماعي،روانيو اقتصادياست. خشونت شوهران مسئله‌اي است كه حيات خانواده و جامعه را تهديد مي‌كند. اين گونه خشونت‌ها در همه كشورها گزارش شده و موضوع اصلي كنفرانس حقوق بشر وين در سال 1997 بود كه در آن ابعاد گوناگون خشونت و راهكارهاي عملي كاهش آن بيان شد. پس هدفتحقيق حاضر، بررسي وضعيت خشونت خانگي (رواني، جنسي، فيزيكي و مالي) در زنان مراجعه كننده به مراكز قضايي شهر پاوه مي‌باشد. اين مطالعه به صورت مقطعي، توصيفي، تحليلي و بر اساس تحيل داده‌هاي ثانويه است كه اطلاعات آن به صورت گذشته نگر جمع‌آوري شده است. جمعيت نمونه مورد مطالعه‌اين پژوهش شامل 82 نفر (زن) است كه در فاصله زماني فروردين 1389 تا پايان اسفند 1389 به دليل خشونت به مراجع قضايي (دادگستري) شهر پاوه شكايت كرده و در آنجا پرونده تشكيل داده‌اند. يافته‌هاي تحقيق حاكي از بالاترين ميزان خشونت در بين زنان سنين 25 تا 28 مي‌باشد كه به تناسب، سن كه بالا مي‌رود ميزان خشونت كاهش پيدا مي‌كند. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه 8/65 درصد زنان مورد خشونت قرار گرفته داراي تحصيلات دبيرستان و ديپلم بوده‌اند كه بالاترين ميزان را در جدول به خود اختصاص داده‌اند. كمترين ميزان خشونت هم در بين زناني است كه بي سواد هستند. بر اساس اين پژوهش زنان در هر سني ممكن است مورد خشونت قرار گيرند. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه بيشترين ميزان خشونت از نوع خشونت‌هايكلامي–رواني استوخشونت‌هايجسمي‌درردهبعديقراردارند و موردي از خشونت جنسي و مالي مشاهده نشد؛ كه يكي از علل نبود خشونت جنسي در پرونده‌ها، عدم گزارش آن به مراكز قانوني است زيرا مسئله آبرو و حيثيت زنان در جامعه ما از اهميت ويژه برخوردار است. همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه 3/68 علت خشونت نامشخص است. اما در موارد بعدي بيشترين علت خشونت به دخالت خانواده بر مي‌گردد.