آناليز اثرات پارامترهاي بدنه بالگرد بر ضرايب آيروديناميكي با بكارگيري طرح تاگوچي و متدولوژي رويه پاسخ

در طراحي بالگرد، تعيين شكل هندسي بدنه از مسائل اصلي و اوليه مي باشد كه بر مشخصات عملكردي بالگرد موثر مي باشد. ضرايب آيروديناميكي بدنه بالگرد معيار اصلي تعيين كننده كيفيت و مناسب بودن شكل هندسي بدنه بالگرد محسوب مي شوند. طراحي بهينه شكل هندسي بدنه بالگرد فعاليتي پيچيده مي باشد و تعيين اثرات پارامترهاي مختلف هندسه بالگرد بر ضرايب آيروديناميكي ضروري است. در اين مقاله، طراحي آزمايشات كامپيوتري بر مبناي شبيه سازي ديناميك سيال محاسباتي به منظور مطالعه اثرات پارامترهاي اصلي شكل هندسي بدنه بالگرد، نظير نسبت بزرگترين عرض بدنه بالگرد به طول بالگرد، نسبت بزرگترين ارتفاع بدنه بالگرد به طول بالگرد و نسبت شعاع انحناء دماغه به بزرگترين عرض بدنه بالگرد، بر ضرايب آيروديناميكي پسا، برآ و گشتاور پيچشي بكار برده شده است. آزمايشات بر اساس آرايه متعامد L25 (53) تاگوچي طراحي شده است. براي تعيين ارتباط ميان ضرايب آيروديناميكي و پارامترهاي شكل هندسي بدنه بالگرد و ميزان اهميت هر پارامتر در ضرايب آيروديناميكي، از نمودارهاي رويه سه بعدي، نسبت هاي سيگنال به نويز، ميانگين اثرات اصلي، متدولوژي رويه پاسخ و آناليز واريانس استفاده شده است. همچنين، مدل هاي رياضي براي تخمين ضرايب آيروديناميكي پسا، برآ و گشتاور پيچشي از طريق متدولوژي رويه پاسخ توسعه داده شد. نتايج در سطح اطمينان 95 درصد نشان مي دهد كه موثرترين پارامتر در مقدار ضريب پساي بدنه بالگرد پارامتر نسبت بزرگترين ارتفاع بدنه بالگرد به طول بالگرد و در ضرايب برآ و گشتاور پيچشي پارامتر نسبت بزرگترين عرض بدنه بالگرد به طول بالگرد مي باشد.