چكيده فارسي :
از جمله پرسش هايي كه فقه اسلامي عهده دار پاسخگويي به آنهاست، وضعيت فقهي
بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه است. يكي از اين وضعيت ها، مبتلاشدن فردى
به مرگ مغزي و متصل شدن به دستگاه هاي احياء است. در اين وضعيت تا فرد به دستگاه هاي
احياء متصل باشد، داراي تنفس و گردش خون است و با جداسازي از دستگاه، تمام علائم
حياتي خود را از دست خواهد داد. در اين وضعيت آيا مي توان فرد را از نظر فقهي مرده
دانست يا بايستي ضمن تفاوت گذاشتن ميان مرگ پزشكي و مرگ فقهي، فرد را همچنان
زنده فرض كرد و احكام زندگان را بر او باز كرد. از آنجا كه بر اساس آموزه هاي ديني،
نبايد درد و رنج بيمار به دليل جاندادن طولاني شود، در صورتي كه پزشك نسبت به بهبودي
بيمار، اعلام نااميدي كند، جداكردن بيمار از دستگاه هاي حمايتي جايز خواهد بود، ولي
تا مادامي كه يقين به جدايي روح از بدن نداريم، نميتوان حكم به مرگ فرد كرد و احكامي
همچون ارث را جاري دانست، اما اگر احتمال بهبودي و عدم بهبودي بيمار برابر باشد، تا
رسيدن به مرحله نااميدي، جداكردن بيمار از دستگاه هاي حمايتي جايز نخواهد بود
چكيده لاتين :
Among the questions that Islamic jurisprudence is responsible for
responding to it, the legal status of patients in intensive care. One of
this situation, a person suffering brain death is resuscitated by devices.
In this situation when the person connected to devices resuscitation
devices, the breathing system and blood circulation is working. In this
situation if the dead person knew or should the legal terms the
difference between life and death medical, legal, assume that the
person is still alive and he/she applied to the provisions of the alive.
Considering on religious teachings, should not a patient suffering
be too long because of agony. If the doctor is disappointed about
recovery, the patient will be allowed to separate protective devices.
But as long as we do not have certainty on the separation of the soul
from the body, Cannot be sentenced to death and the current
punishments such as Inheriting. But if patients likely are treated and
untreated is equal, separating the patient from supporting devices will
not be permitted until to point of despair.
