عنوان مقاله :
اثر تمرين هوازي بر ظرفيت تام آنتياكسيدان و عملكرد ريوي مردان مبتلا به آسم ريوي با شدت خفيف تا متوسط
عنوان به زبان ديگر :
Effect of aerobic training on total antioxidant capacity and pulmonary function in asmatic men
پديد آورندگان :
معيني، مسعود دانشگاه آزاد اسلامي واحد همدان - گروه فيزيولوژي ورزشي , ايزدي، مجتبي دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساوه - گروه فيزيولوژي ورزشي , سهيلي، شهرام دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهر قدس تهران - گروه فيزيولوژي ورزشي
كليدواژه :
مداخله هوازي , ظرفيت آنتياكسيدان , اسپيرومتري , آسم ريوي , تمرين هوازي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف : شواهد علمي به ارتباط ظرفيت آنتياكسيداني با عملكرد ريوي و شدت آسم اشاره ميكنند. اين مطالعه به منظور تعيين اثر تمرين هوازي بر ظرفيت تام آنتياكسيدان و عملكرد ريوي مردان مبتلا به آسم ريوي با شدت خفيف تا متوسط انجام شد.
روش بررسي : در اين مطالعه شبهتجربي 30 مرد بزرگسال غيرفعال و داراي اضافه وزن مبتلا به آسم با شدت خفيف تا متوسط به صورت غيرتصادفي در دو گروه كنترل (بدون تمرين) و مداخله (تمرين هوازي) قرار گرفتند. شاخصهاي آنتروپومتريك و اسپيرومتري (FVC، FEV1، FEV1/FVC) و سطح ناشتايي ظرفيت تام آنتياكسيدان در شرايط قبل و پس از يك دوره تمرينات هوازي (12 هفته، 3 جلسه در هفته در دامنه شدت 60 تا 75 درصد حداكثر ضربان قلب) در هر دو گروه اندازهگيري گرديد.
يافتهها : ظرفيت تام آنتياكسيدان در گروه مداخله در مقايسه با پيشآزمون بهميزان معنيداري بعد از تمرينات هوازي افزايش يافت (P<0.05). تمرينات هوازي در گروه مداخله به افزايش معنيدار FVC، FEV1 و FEV1/FVC در مقايسه با گروه كنترل منجر شد (P<0.05).
نتيجهگيري : تمرينات هوازي به بهبود ظرفيت تام آنتياكسيدان و عملكرد ريوي در بيماران آسم منجر ميشود. بهبود عملكرد ريوي را ميتوان به افزايش ظرفيت آنتياكسيدان ناشي از مداخله هوازي نسبت داد.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Several studies suggest the corelation between antioxidant capacities and pulmonary function and severity of pulmonary asthma. This study was done to evaluate the effect of aerobic training on total antioxidant capacity (TAC) and pulmonary function in asthmatic men.
Methods: In this quasi - experimental study, thirty inactive and overweight adult males with mild to moderate asthma were divided into intervention (aerobic training) and control (no training) groups. The anthropometric and spirometry indeces (FVC, FEV1, FEV1/FVC) and fasting TAC before and after aerobic training program (12 weeks, 3 time/weekly at 60-75% of HRmax) were measered.
Results: After aerobic training program, TAC was significantly increased in interventional group in comparision with before of training (P<0.05). FVC, FEV1 and FEV1/FVC were significantly
increased in interventional subjects in compared to controls (P<0.05).
Conclusion: This study indicated that aerobic training improves antioxidant capacity and
pulmonary function in asthma patients. Improved pulmonary function can be attributed to increase in antioxidant capacity induced by aerobic intervention.
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي گرگان
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي گرگان