بررسي رابطه احساس محروميت نسبي و بزهكاري نوجوانان (مطالعه تطبيقي دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهرهاي خرم‌آباد و يزد)

اين مقاله به بررسي رابطه احساس محروميت نسبي و بزهكاري در بين دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهرهاي خرم آباد و يزد مي پردازد و درصدد بررسي مكانيسم‌هاي تأثيرگذار احساس محروميت نسبي بر بزهكاري نوجوانان است. چارچوب مفهومي اين تحقيق شامل ديدگاه ساختارگرايي اجتماعي، ديدگاه فرآيندهاي اجتماعي و ديدگاه تضاد است. براي اين منظور با استفاده از روش پيمايش 402 نفر از دانش‌آموزان سال اول و سوم دبيرستان‌هاي (دوره متوسطه دوم) شهرهاي خرم‌آباد و يزد در سال تحصيلي 961395 به شيوه نمونه‌گيري خوشه اي چندمرحله‌اي مورد ارزيابي قرار گرفته‌اند. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران به‌دست‌آمده و ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بوده است. ميزان پايايي پرسش‌ها با ضريب آلفاي كرونباخ تعيين شده است و اعتبار تحقيق از نوع اعتبار محتوايي است. داده هاي به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزارهايSpss  و Amos مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفته اند. نتايج آزمون همبستگي نشان مي دهد كه متغيرهاي احساس محروميت نسبي و بزهكاري بين پاسخگويان شهر يزد رابطه معناداري داشته است. درصورتي‌كه اين رابطه در بين پاسخگويان شهر خرم‌آباد غير معنادار بوده است. همچنين نتايج حاصل از رگرسيون نشان داده است متغيرهاي غضب اخلاقي و آنومي بيشترين تأثير را در تبيين متغير بزهكاري در ميان پاسخگويان شهر خرم آباد و يزد داشته اند. به‌طوري‌كه به‌ترتيب 33.7 درصد و 42.9 درصد از تغييرات متغير ميزان بزهكاري را به تفكيك هر شهر مورد تبيين قرار داده‌اند.