رويكردي بر علل نابرابري توسعه در شهرستان هاي استان چهارمحال و بختياري به تفكيك بخش هاي اقتصادي و اجتماعي با استفاده از تكنيك تاپسيس

برنامه ريزي منطقه اي با هدف توسعه و كاهش نابرابري منطقه اي، از موضوعات مهم در كشورهاي در حال توسعه به حساب مي آيد. لازمه برنامه ريزي منطقه اي، شناسايي جايگاه مناطق نسبت به يكديگر از لحاظ توسعه است. هدف از تدوين اين مقاله، سطح بندي و تعيين ميزان نابرابري موجود ميان شهرستان هاي استان چهارمحال و بختياري مي باشد. براي اين منظور تعداد 84 شاخص انتخاب گرديد. روش تاپسيس كه يكي تكنيك هاي خانواده تصميم گيري چند معياره محسوب مي شود از اصلي ترين مدل هاي مورد استفاده در اين تحقيق است. نتايج تحقيق نشان داد كه، شهرستان شهركرد با ضريب اولويت 0/528 داراي رتبه اول از نظر ميزان توسعه يافتگي مي باشد. اين شهرستان به دليل مركزيت اداري و اقتصادي به عنوان يك مكان جذب سرمايه امكانات و خدمات، نيروي انساني متخصص و… موجب اين برتري بر ساير مناطق استان شده است. همچنين شهرستان كوهرنگ با ضريب اولويت 0/273 در آخرين مرتبه توسعه يافتگي در استان قرار گرفته است. ضريب پراكندگي به دست آمده 0/36 مي باشد كه نشانگر وجود تفاوت و شدت نابرابري در ميزان بهره مندي از امكانات و شاخص هاي توسعه است.