كليدواژه :
ايران , كوشانيان , هند , مورياها , پارتيان
چكيده فارسي :
پارتيان (اشكانيان) (226 -250 ق. م) حكومتي بودند كه در شمال شرق ايران، مناطقي وسيع از ايران، عراق امروزي، آذربايجان، ارمنستان گرجستان قفقاز، شرق تركيه، شرق سوريه، تركمنستان، افغانستان، تاجيكستان، پاكستان، كويت و سواحل خليج‌فارس در عربستان سعودي، بحرين و امارات متحده عربي را تحت قلمرو خويش داشتند. اين دوره هم‌زمان است با حكومت مورياي و كوشا نيان و از نظر فرهنگي عصر بسيار بااهميتي در هند است. در متون باستاني هند از قبيل مانورا اسمريتي، پوراناها، مهابهاراتا، رامايانا و غيره به مردمي بنام پهلوها اشاره‌شده است. در حدود 20 م گندوفارس يكي از فاتحان پارتي از امپراتوري پارتيان اعلام استقلال نمود و حكومت و پادشاهي هندي –پارتي را در سرزمين‌هاي متصرف شده در افغانستان و پاكستان امروزي و شمال هند ايجاد نمود و شهر تاكسيلارا مركز حكومت خود قرارداد. بنابر روايت منابع تاريخ چيني، اولين مبلغان روحاني بودائي كه به چين مهاجرت كردند پارسي بودند. سورن يكي از نجيب زادگان خانواده اشكانيان بود كه هم‌زمان با ضعف امپراتوري پارتيان به متصرفات هند- سكايي در شرق يورش بود. و آن سرزمين را تصرف نمود. تجارت در عصر پارتيان بسيار گسترش پيدا كرد و سكه‌هاي اشكاني خيلي فراتر از مرزهاي باستاني به‌دست‌آمده است. پارتيان كنترل جاده‌اي تجاري بين شرق و غرب، جاده ابريشم و جاده شاهي را در دست داشتند. اين كنترل موجب افزايش قدرت و ثروت اشكانيان شده بود. اين موضوع هم ضرورت تحقيق را مشخص مي‌كند و هم اين سؤال اصلي تحقيق را شكل مي‌دهد كه آيا اين قدرت و مدت طولاني حكومت پارتيان در ارتباطات فرهنگي و سياسي و اقتصادي با هند از هخامنشيان و ساسانيان مؤثرتر نبوده است؟ مقاله حاضر سعي در تبيين روابط سياسي، اقتصادي و فرهنگي پارتيان با هند از روش توصيفي – تحليلي با تكيه‌بر منابع كتابخانه‌اي دارد.
چكيده لاتين :
Parthia (Persian: Ashkâniân) (250 B.C. 226 A.D.)was a civilization situated in the northeast of modern Iran, but at its height covering all of Iran proper, as well as regions of the modern countries of Iraq, Azerbaijan, Armenia, Georgia, eastern Turkey, eastern Syria, Turkmenistan, Afghanistan, Tajikistan, Pakistan, Kuwait, the Persian Gulf coast of Saudi Arabia, Bahrain and the Unite Arab Emirates. This phase, contemporary to Mauryan and Kushan periods in India, is culturally very significant. It witnessed the fusion of Hellenic, Iranian and Buddhist arts. There was also the exchange of religious ideas as indicated by Kanishka’s coins.The Pahlavas are a people mentioned in ancient Indian texts like the Manu Smriti, various Puranas, Ramayana, Mahabharata, etc. Around 20 A.D. Gondophares, one of the Parthian conquerors, declared his independence from the Parthian empire and established the Indo-Parthian Kingdom in the conquered territories. in an area covering today's Afghanistan, Pakistan and parts of Northern India. The Kingdom's capital was Taxila (Pakistan) According to Chinese historical sources, the first missionary Buddhist monks to travel to China were Parsi scholars,The Parthians of east Iran and Central Asian translated Sanskrit texts into Chinese. An- Shih-Kao was a Parthian prince who became a Buddhist monk.Following the weakening of the Parthian empire. the Suren, a noble Parthian family of Arsacid descent, started to make inroads into eastern territories that had been occupied by the Indo-Scythians. Trade developed greatly under the Parthians and many Parthian coins have been found beyond its ancient boundaries. Parthian control of the overland trade routes between east and west, the Silk Road and the Persian Royal Road. This control of trade was to be the foundation of Parthian wealth and power.This article tries to explain policy –economic and cultural relationship between Indo-Parthian by using descriptive-analytic methods supported by library documents and sources.
