اصول تربيت توحيدي در دوره كودكي (مرحله سيادت)

هدف اين پژوهش، بررسي و استخراج اصول تربيت توحيدي در هفت سال نخست زندگي فرد است. در اين پژوهش با استفاده از روش‌هاي توصيفي، تحليلي و استنتاجي به واكاوي متون اسلامي در رابطه با تربيت توحيدي در هفت سال نخست زندگي كه در تعاليم ديني از آن با عنوان «دوره سيادت» نام برده مي‌شود، پرداخته شد. ازآنجاكه بنابر اعتقاد بسياري از روان‌شناسان و علماي تعليم‌وتربيت، اين دوره در بنيان‌گذاري شخصيت فرد از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و نيز اولين مواجهه فكري و عاطفي انسان با خدا در اين مرحله از حيات وي صورت مي‌گيرد، پرواضح است كه كيفيت اين مواجهه و رابطه نخستين و نيز چگونگي گذران اين دوره طلايي تربيت، از چه اهميت اساسي و تاثير شگرفي در سراسر زندگاني آدمي و جهت‌گيري نهايي او برخوردار خواهد بود. در اين پژوهش، با هدف بسترسازي و ايجاد آمادگي روحي و رواني در كودك به‌منظور ايجاد مبنايي براي استقرار و بنيان‌نهادن نگرش توحيدي در مراحل ديگر رشد، تربيت توحيدي در سه بعد شناختي، عاطفي و ارادي (عمل) مورد بررسي قرار گرفت كه از مهم‌ترين يافته‌هاي آن مي‌توان به آموزش توحيد به‌عنوان اولين آموزش رسمي در اسلام، تصحيح تفكر خام كودكان در رابطه با خدا، معرفي اسماء و صفات خداوند به‌جاي تلاش درجهت اثبات وجود خدا، اجتناب از ارائه توضيحات ناقص و گمراه‌كننده، استفاده از زبان و ادبيات متناسب با فهم كودك، تقليد و الگوگيري از والدين، تربيت بر مدار محبت، ترسيم چهره صميمي و مهربان از خدا در ذهن كودك، پرورش گرايشات ويژه دروني ازجمله كنجكاوي و زيبايي‌شناسي، تناسب فعاليت‌هاي عملي با اميال و آزادي كودك و به‌كار گيري اصول سهل‌گيري و تكرار در تربيت اشاره كرد.