رابطه سبك هاي يادگيري و قابليت آينده پژوهي با نقش واسطه اي خودكارآمدي پژوهشي

The relationship between learning styles and capability of future research with the intermediate role of research self-efficacy

يكي از وظايف اصلي مراكز آموزشي، تربيت نيروهاي انساني مجهز به دانش آينده است كه علاوه بر حل مساله و رفع مشكلات روزمره زندگي بتوانند به نوآوري و اختراع نيز بيانديشند. هدف از اين پژوهش، بررسي اثرات مستقيم و غير مستقيم سبك هاي يادگيري و خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان بر قابليت آينده پژوهي آنان بود. بدين منظور تعداد 220 دانشجوي دانشگاه هاي دولتي شهر شيراز به شيوه خوشه ايانتخاب و از طريق پرسشنامه هاي سبك هاي يادگيري وارك(1998)، خودكارآمدي پژوهشي(صالحي، 1390) و قابليت آينده پژوهي(پارسا و همكاران، 2011) مورد ارزيابي قرار گرفتند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش رگرسيون سلسله مراتبي استفاده شد. ضرايب همبستگي بدست آمده نشان داد كه بين ابعاد سبك هاي يادگيري به عنوان متغيرهاي برون زاي مدل با خودكارآمدي پژوهشي و قابليت آينده پژوهي همبستگي وجود دارد. سبك شنيداري و سبك خواندني- نوشتني تاثير مستقيم و معنادار در افزايش قابليت آينده پژوهي داشت. خودكارآمدي پژوهشي علاوه بر اثرات مستقيم توانست رابطه بين سبك هاي يادگيري و قابليت آينده پژوهي را مورد واسطه گيري قرار دهد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه سبك هاي يادگيري و خودكارآمدي پژوهشي مي تواند پيامدهاي يادگيري دانشجويان را تحت تاثير قرار دهد. بنابراين شناسايي متغيرهاي پيدا و پنهان در كلاس درس مي تواند به ارتقاء سطح دانش و سوق يادگيرندگان به خلق دانش و پيش بيني آينده هدايت نمايد.

One of the main tasks of the educational centers is the training of human resources equipped with future knowledge, who, in addition to daily life problem solving can also think of innovation and invention. The purpose of this study was to investigate the direct and indirect effects of learning styles and research self-efficacy of students on their future research capability.To this end, 220 students of public universities in Shiraz were selected by cluster sampling method and evaluated by Wark's learning styles questionnaire (1998), research self-efficacy (Salehi, 2011) and future research capability (Parsa et al., 2011). Correlation coefficients showed that there is a correlation between dimensions of learning styles as the exogenous variables of the model with research self-efficacy and future research capability. Moreover, among learning style dimensions, auditory and reading-writing styles had direct and significant effects in increasing the capability of future research. In addition to direct effects, research self-efficacy could interfere with the relationship between learning styles and future research capability. The results of this research show that learning styles and research self-efficacy can affect students' learning outcomes. Therefore identifying obvious and hidden variables in the classroom can lead to raising the level of knowledge and the learner's capability to create knowledge and predict the future.