تأثير رژيم آبياري و شيوه‌هاي كاربرد كود شيميايي فسفر بر كارايي بازيافت فسفر و عملكرد دانه در دو رقم كلزا

به منظور بررسي اثر كم آبياري و روش هاي كاربرد كود فسفر بر عملكرد و كارايي بازيافت فسفر در دو رقم كلزا، آزمايشي به صورت كرت‌هاي دو بار خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 3 تكرار در سال زراعي 93-1392 در دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي داراب، دانشگاه شيراز اجرا شد. عامل اصلي رژيم آبياري (آبياري رايج، قطع آبياري از اواسط گلدهي و اواسط غلاف رفتن)، عامل فرعي شيوه‌هاي كاربرد كود فسفر (بدون فسفر و كاربرد دستپاش و نواري فسفر) و عامل فرعي فرعي ارقام كلزا (ساري گل و آر جي اس) بودند. نتايج نشان داد تيمار آبياري رايج با 25.31 دانه در خورجين تفاوت معني‌داري با تيمارهاي قطع آبياري از اواسط گلدهي با 22.25 دانه در خورجين و از اواسط غلاف رفتن با 22.94 دانه در خورجين داشت. در تيمار قطع آبياري از اواسط گلدهي، مصرف نواري كود شيميايي فسفر در رقم آر جي اس بيشترين عملكرد بيولوژيك (12435 كيلوگرم در هكتار) را داشت. بيشترين مقدار جذب فسفر به تيمار آبياري رايج به ميزان 11.02 كيلوگرم در هكتار و كمترين مقدار آن به قطع آبياري از اواسط گلدهي با 5.95 كيلوگرم در هكتار) تعلق داشت. به طور كلي كارايي بازيافت فسفر در روش دستپاش و نواري به ترتيب 1.09% و 1.38% بود. رقم آر جي اس در مقايسه با ساري گل در قطع آبياري از اواسط گلدهي و غلاف رفتن به ترتيب با 3830 و 5428 كيلوگرم در هكتار بيشترين عملكرد دانه را دارا بود. رقم آر جي اس در شرايط قطع آبياري از اواسط گلدهي و مصرف نواري فسفر، بيشترين ميزان انتقال مجدد را دارا بود و مي تواند در صورت مواجه شدن با كمبود آب در آخر فصل رشد از كاهش بيشتر عملكرد دانه جلوگيري كند.