نگاهي دوباره به ويژگي فلسفي و ادبي داستانها در برنامه فبك

بدون عنوان

مهمترين مواد آموزشي در برنامه فلسفه براي كودكان براي كندوكاو فلسفي داستان است. داستان فكري_فلسفي بايد ظرفيت كافي براي گنجاندن مفاهيم و پرسشهاي فلسفي را در اختيار قرار دهد تا محرك ايجاد بحث فلسفي باشد. تا كنون داستانهاي متعددي به هدف كاربرد در حلقه كندوكاو براي برنامه فبك در داخل ايران به منظور بومي سازسي اين برنامه به رشته تحرير درآمده است. در اين مقاله سعي شده به بررسي مولفه‌هاي مهم اين نوع داستان مبتني بر برداشتي از فلسفه و ادبيات كه در برنامه فبك وجود دارد پرداخته شود و سوءتعبيرها و برداشتهاي متفاوت از مفهوم فلسفه در اين برنامه تا حدودي تبيين گردد. ويژگيهاي اساسي داستانهاي فكري برنامه فبك كه آنها را از ساير داستانهاي كودك متمايز ميسازد؛ محتواي فلسفي، كندوكاو پذيري و غير تلقيني بودن است. براي روشنتر شدن مبحث و عينيت بخشيدن به آن پس از ايراد چارچوب نظري به بررسي دو داستان از مجموعه داستانهاي فكري دكتر خسرو نژاد به عنوان نمونه­ خواهيم پرداخت تا ميزان تطابق اين آثار را به عنوان تلاشي در جهت بومي سازي برنامه فبك مشخص كنيم و راه گشايي باشد براي تلاشهاي درستتر و دقيق تر در جهت تاليف داستانهاي فكري. روش پژوهش در اين مقاله در روش توصيفي-تحليلي است.

no Abstract