بررسي رابطه تخصيص منابع بين بخش‌هاي اقتصادي و توزيع درآمد شهري و روستايي در بين استان‌هاي ايران

براساس ادبيات اقتصادي، رشد همراه با توزيع عادلانه درآمد موجب كاهش فقر است. براي تحقق اين امر برخي نحوه تخصيص منابع بين بخش‌هاي مختلف اقتصاد را مورد توجه قرار داده و برخي ديگر نشان مي‌دهند كه افزايش امكانات زير بنايي در مناطق محروم، موجب رشد توام با كاهش نابرابري در توزيع درآمد است. در اين مطالعه تأثير تخصيص منابع بين بخش‌هاي اصلي اقتصاد بر توزيع درآمد شهري و روستايي در مناطق مختلف (با سطوح متفاوت از برخورداري) مورد بررسي قرار گرفت و به همين منظور از اطلاعات استان‌ها براي دوره (931386) در قالب الگوي پانلي استفاده گرديد. نتايج الگوها نشان داد حصول به هدف رشد اقتصادي كه توام با كاهش در نابرابري درآمد روستايي و شهري باشد در مناطق نيمه برخوردار از طريق افزايش سهم بخش صنعت و به خصوص بخش كشاورزي امكان‌پذير است، اما افزايش سهم بخش‌هاي كشاورزي و صنعت در مناطق محروم فقط موجب كاهش نابرابري درآمد شهري است و در صورتي موجب كاهش نابرابري روستايي مي‌شود كه مناطق محروم نيز به امكانات زيربنايي در سطح مناطق نيمه‌برخوردار مجهز شوند. اين در حالي است كه در مناطق برخوردار، تغيير در تخصيص منابع بين بخش‌ها در تحقق رشد توام با توزيع مناسب درآمد شهري و روستايي كارايي ندارد.