كاربرد تانسيومتر در بهينه‌سازي برنامه‌ريزي آبياري توت‌فرنگي گلخانه‌اي

توليد بالاي كمي و كيفي محصولات گلخانه به تعيين دقيق دو فاكتور زمان و ميزان آبياري وابسته است. اين پژوهش با هدف بررسي امكان بهبود مديريت آبياري گلخانه توت‌فرنگي و افزايش عملكرد اقتصادي (كمي و كيفي) محصول با برنامه‌ريزي بهينه آبياري با استفاده از تانسيومتر در شرايط گلخانه‌هاي ايران انجام‌شده است. بدين منظور سه سطح برنامه‌ريزي آبياري به‌صورت مكش 0.2 و 0.4 بار (با استفاده از تانسيومتر) و آبياري بر اساس نظر بهره‌بردار در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد تيمار مكش 0.2 بار موجب افزايش معني‌دار عملكرد و تعداد ميوه در بوته به ترتيب به ميزان 9.3 و 10.4 درصد نسبت به تيمار آبياري با نظر بهره‌بردار شد ولي با تيمار مكش 0.4 بار اختلاف معني‌داري نداشت. ميزان آب مصرفي در تيمارهاي 0.2، 0.4 و با نظر بهره‌برداري به ترتيب 47.6، 21.2 و 99.6 ليتر در بوته به دست آمد. نتايج نشان داد آبياري بر اساس مكش 0.4 بار موجب افزايش بهره‌وري مصرف آب به مقدار 21.7 گرم در ليتر در مقايسه با در مقايسه با آبياري بر اساس مكش 0.2 بار به مقدار 10.5 گرم در ليتر و نظر بهره‌بردار 4.6 گرم در ليتر شده است. برنامه‌ريزي آبياري بر اساس مكش 0.4 بار به دليل بالاتر بودن بهره‌وري مصرف آب و كاهش حجم آب مصرفي بدون كاهش قابل‌توجه عملكرد توصيه مي‌گردد.