آثار بلندمدت آبياري با آب آلوده بر خصوصيات فيزيكي خاك (مطالعه موردي: اراضي حاشيه رودخانه قره‌سو)

هدف اصلي از اين تحقيق بررسي اثر طولاني‌مدت آبياري باآب آلوده بر خصوصيات فيزيكي خاك طي دو تيمار آب آلوده و آب چاه (شاهد) طي سال‌هاي(92 و 93) در منطقه درودفرامان در 20 كيلومتري جنوب شهر كرمانشاه است. مطالعه درسه لايه 30، 60 و 90 سانتي‌متري و در سه تكرار در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي صورت پذيرفت. خصوصيات شامل هدايت هيدروليكي اشباع، منحني مشخصه رطوبتي ونقاط مهم پتانسيلي آب در خاك، وزن مخصوص حقيقي و ظاهري، همچنين تخلخل خاك بود.نتايج آماري نشان داد كهروند يكساني بين پارامترهاي مختلف وجود نداشت و تأثيرتيمارهاي آبياري بر پارامترهاي فيزيكي خاك در اعماق مختلف يكسان نبود. استفاده از آب آلوده باعث اختلاف معنادار در سطح 5 درصد بر هدايت هيدروليكياشباع‌شده شد، ولي بر ساير خصوصيات فيزيكي خاك اختلاف معناداري ايجاد نكرد. آب آلودهدر خاك لومي سبب افزايش معنادار هدايت هيدروليكي اشباع خاك و كاهش مقدار رطوبت درنقاط ظرفيت زراعي و پژمردگي شد و مقدار آب در دسترس را كاهش داد و باعث كاهش وزنمخصوص حقيقي و ظاهري خاك شد. در مجموع مي‌توان نتيجه گرفت كه استفاده از آب آلودهباعث افزايش تخلخل خاك مي‌شود.