فلورسانس كلروفيل به‌عنوان شاخصي از خسارت تنش يخ‌زدگي در چغندر‎قند (Beta vulgaris)

به‌منظور بررسي امكان استفاده از شاخص‎هاي فلورسانس كلروفيل در ارزيابي تحمل ارقام چغندر‎قند به تنش يخ‎زدگي آزمايشي به‎صورت فاكتوريل بر پايه طرح بلوك‎ كامل تصادفي در سه تكرار در دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. فاكتور‎هاي مورد مطالعه شامل ارقام چغندر‎قند در هفت سطح (جلگه، PP8 و SBSI1، Giada،Monatunno و Palma، Suprema)، دماهاي يخ‌زدگي در 10 سطح (0، 2، 4، 6، 8، 10، 12، 14، 16 و 18 درجه سانتي‎گراد) و دوره‎هاي مختلف بازيابي در چهار سطح (2، 12، 24 و 72 ساعت) بودند. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد، رابطه مناسبي بين درصد بقاء بوته و كارآيي فتوشيميايي فتوسيستم II ارقام چغندرقند وجود داشت. در بين ارقام مورد بررسي رقمMonatunno داراي بيشترين و رقم SBSI1 داراي كمترين كارآيي فتوشيميايي فتوسيستم II بودند. كاهش دما به كمتر از 14 درجه سانتي‎گراد باعث كاهش شديد اين پارامتر شد. كارآيي فتوشيميايي فتوسيستم II در 24 ساعت اول پس از تنش رو به كاهش گذاشت، ولي با شروع بازيابي گياه پس از 72 ساعت، مقادير اين پارامتر به سطح قبل از تنش نزديك شد. اين بازيافت بسته به رقم متفاوت بود و رقم Monatunno بازيافت مناسبي را در دماي 16 درجه سانتي‌گراد داشت. اما اين بازيافت در رقم SBSI1 مشاهده نشد و كارآيي فتوشيميايي فتوسيستم II مربوط به رقم اخير در دماهاي كمتر از 14 درجه سانتي‌گراد به صفر رسيد.