بررسي مديريت تغذيه‌اي بر عملكرد و اجزاي عملكرد گياه دارويي چاي‌ترش (Hibiscus sabdariffa L.) در شرايط آب و هوايي مشهد

به‌منظور بررسي اثرات كاربرد منفرد و تلفيقي كودهاي شيميايي، زيستي و آلي بر عملكرد و اجزاي عملكرد گياه دارويي چاي‌ترش، آزمايشي در سال زراعي 93-1392 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار و 11 تيمار اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي عبارت بودند از 1 كود زيستي ميكوريزا، 2كود دامي (منبع گاوي)، 3 كود شيميايي، 4 ورمي‌كمپوست، 5 شيميايي + دامي، 6 شيميايي + ورمي‌كمپوست، 7 شيميايي + ميكوريزا، 8 دامي+ميكوريزا، 9 ورمي‌كمپوست + ميكوريزا، 10 دامي + ورمي‌كمپوست + ميكوريزا، 11 شاهد. نتايج حاكي از تفاوت معني‌دار بين تيمارهاي آزمايشي در اغلب صفات مورد بررسي بود. حداكثر ارتفاع گياه (138 سانتي‌متر) در تيمار تلفيقي كود شيميايي + كود دامي و بيشترين عملكرد خشك كاسبرگ مربوط به تيمار كود ميكوريزا (1/854 كيلوگرم در هكتار) و پس از آن كاربرد تلفيقي كود شيميايي + كود گاوي (6/791 كيلوگرم در هكتار) بود و كمترين مقادير عملكرد تر و خشك كاسبرگ (به‌ترتيب 1/3202 و 8/420 كيلوگرم در هكتار) در صورت استفاده منفرد از كود گاوي به‌دست آمد. علاوه‌بر اين، كاربرد تلفيقي تيمارهاي كودي در مقايسه با كاربرد منفرد آن‌ها، توانست تعداد شاخه‌هاي فرعي را 12 درصد افزايش دهد. استفاده از تيمار ميكوريزا نيز در مقايسه با تيمار شاهد اثر مثبتي (افزايش 12 درصدي) بر تعداد كاسبرگ در شاخه اصلي داشت. به‌طوركلي، علاوه بر كود زيستي ميكوريزا، مصرف تلفيقي كودهاي آلي و شيميايي از طريق بهبود پارامترهاي رشدي، توانست عملكرد كمي گياه چاي ترش را در مقايسه با كاربرد جداگانه آن‌ها افزايش دهد.