اثر سطح و اندازه ذرات پلي‌ساكاريدهاي نامحلول پوسته برنج و پوسته يولاف جيره بر عملكرد، خصوصيات لاشه و ريخت شناسي روده جوجه‌هاي گوشتي

هدف از اين تحقيق، بررسي سطح، اندازه ذرات و منبع پلي‌ساكاريدهاي نامحلول (پوسته ‌برنج و پوسته ‌يولاف) بر عملكرد، خصوصيات لاشه و ريخت‌شناسي روده جوجه‌ گوشتي نر يك روزه به مدت 42 روز بود. در اين آزمايش از 360 قطعه جوجه گوشتي نرسويه راس (308) در قالب طرح كاملاً تصادفي با نه تيمار، چهار تكرار و 10 جوجه در هر تكرار استفاده شد. تيمارها شامل شاهد، دو نوع منبع فيبر (پوسته برنج و پوسته يولاف) نامحلول با دو سطح مصرف (سه و شش درصد جيره) و با دو اندازه ذرات (نيم و دو ميلي‌متر) بود. نتايج نشان داد سطح شش درصد و اندازه ذرات نيم‌ميلي‌متر پوسته برنج در 42-29 روزگي باعث افزايش مصرف خوراك و افزايش وزن بدن و كاهش ضريب تبديل در مقايسه با شاهد گرديد (0.05 P). سطح شش درصد و اندازه ذرات نيم ميلي‌متر پوسته يولاف در مقايسه با گروه شاهد باعث كاهش چربي‌ محوطه بطني و راندمان لاشه شد. وزن نسبي سنگدان و كيسه صفرا در تيمارهاي داراي پوسته يولاف و پوسته برنج درمقايسه با شاهد افزايش يافت(0.05 P). استفاده از پوسته برنج سبب افزايش ارتفاع پرز در ژژنوم در 21 و42 روزگي و در ايلئوم در 21 روزگي نسبت به ساير تيمارها شد (0.01 P). در 21 روزگي بيشترين ضخامت اپيتليوم در بخش دوازدهه روده باريك جوجه‌هاي مصرف كننده جيره حاوي سه درصد پوسته برنج با اندازه ذرات دو ميلي‌متر در مقايسه با گروه شاهد بود (0.01 P). بنابراين افزودن پوسته برنج در سطح سه درصد و اندازه ذرات نيم ميلي‌متر سبب بهبود فراسنجه‌هاي بافت شناسي روده و در نتيجه عملكرد جوجه‌هاي گوشتي مي‌شود.