قابليت‌هاي محوري نظام اكتساب سلاح و تجهيزات دفاعي

مهم‎ترين انتظاري كه از نظام اكتساب سلاح و تجهيزات مي‎رود، پاسخ به‎هنگام و مؤثر به نياز حال و آينده نيروهاي مسلح در يك محيط پيچيده و متغير است. براي اين منظور، نظام اكتساب سلاح و تجهيزات مي‎بايست توانايي انجام برخي از فعاليت‎هاي كليدي را داشته باشد كه انجام آن‎ها مستلزم برخورداري از برخي قابليت‎هاي محوري است. اين قابليت‎ها، نظام اكتساب سلاح و تجهيزات را بر تغيير و بازآرايي فرآيندهاي متداول و منابع در دسترس خود با توجه به تغييرات محيط توانا مي‎سازد. در اين پژوهش، با هدف شناسايي اين قابليت‎ها، با 14 نفر از صاحب‎نظران اكتساب سلاح و تجهيزات مصاحبه به‎عمل آمد. با استفاده از تحليل مضمونِ اين مصاحبه‎ها و همچنين تحليل محتواي 6 سند رسمي دفاعي قابل‌دسترس، تعداد 12 قابليت براي نظام اكتساب سلاح و تجهيزات به‎دست آمد كه با به‌كارگيري رويكرد مدل‎سازي ساختاريتفسيري، تعداد 10 قابليت «مديريت هوشمندانه اطلاعات و دانش»، «آينده‎نگري و درك تغييرات محيط»، «توليد مفاهيم و زبان مشترك»، «درك فناورانه و مديريت فناوري»، «رهبري و هدايت ظرفيت‎هاي داخلي و خارجي»، «توليد سياست‎هاي پابرجا و راهبردهاي منعطف»، «نوآوري و خلاقيت»، «مديريت پروژه‎هاي بزرگ اكتساب»، «تصميم‎سازي براي تصميم‎گيري»، و «تعاون و شراكت راهبردي بين نقش‌آفرينان» را مي‎توان به‎عنوان قابليت‎هاي محوري قلمداد كرد.