بررسي الگوي جريان توان محوري درشت‌ني در زنان با و بدون سندروم درد كشككي-راني طي فاز اتكاي دويدن

The assessment of the axial tibial power flow pattern in females with and without patellofemoral pain syndrome during stance phase of running

مقدمه: توان و نحوه‌ي جريان آن، ابزاري مناسب در ارزيابي اختلالات و شناسايي استراتژي­هاي حركتي اندام تحتاني مي‌باشد. الگوي جريان توان محوري درشت­ ني مي­تواند در تعيين رابطه علت و معلولي بين چرخش داخلي درشت ­ني و پرونيشن پا بعنوان عامل ايجاد سندروم درد كشككي ­راني، طي دويدن مورد استفاده قرار گيرد. هدف پژوهش حاضر بررسي الگوي جريان توان محوري درشت­ ني در زنان سالم و مبتلا به سندروم درد كشككي‌راني طي فاز اتكاي دويدن بود. مواد و روش­ها: داده­هاي سينماتيك و سينتيك سه ­بعدي 10 زن سالم و 22 فرد مبتلا به سندروم درد­كشككي­ راني ثبت شد. ميانگين توان حول محور ورتيكال درشت­ ني در 40 درصد ابتدايي و سه زيرمرحله پاسخ بارگيري، مياني و پيشروي فاز اتكاي دويدن بمنظور مقايسه آماري مورد استفاده قرار گرفت. مقايسه بين دو گروه با استفاده از آزمون آماري تي­ تست مستقل و آزمون خي ­دو انجام شد (P≤0/05). يافته­ها: نتايج نشان داد، در طي 40% ابتدايي فاز اتكاي دويدن پا برهنه، 60% از آزمودني­هاي سالم جريان توان منفي و بقيه افراد جريان توان مثبت را نشان دادند علاوه ­بر­اين، در زنان داراي سندروم­ درد­كشككي­ راني 68% الگوي جريان توان منفي و 32% جريان توان مثبت را نشان دادند. طي مرحله مياني فاز اتكا گروه داراي سندروم­ درد ­كشككي ­راني به طور معني ­داري ميانگين توان محوري درشت­ني بالاتري را در مقايسه با گروه سالم دارا بودند (0/04= P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش، به نظر مي‌رسد احتمال موفقيت درمان سندرم درد كشككي­ راني با استفاده از ارتوزهاي كنترل پرونيشن اندك خواهد بود. بنابراين، اتكا به مداخلات بازتواني مربوط به بخش‌هاي پروكسيمال زانو منجر به دستيابي به نتايج بهتر مي ­شود.

Introduction: Power flow has been known as a useful method for evaluating many of the causes of locomotion disorders and detecting movement strategies of the lower limb. Axial tibial power flow pattern can be used to determine the cause and effect relationship between tibial internal rotation and pronation of the foot as main cause of the patellofemoral pain syndrome during running. The purpose of this study was to assess the axial tibial power flow pattern in healthy and patellofemoral pain syndrome females during stance phase of running. Methodology: three-dimensional kinematics and kinetics were recorded for 10 healthy and 22 patellofemoral pain syndrome females during running. Mean power around vertical axis of tibia at the first 40% of stance phase and loading response, mid stance, and propulsion phases for statistical analysis was determined. Between-group comparisons were assessed by independent sample T test and chi square (P≤0.05). Results: Results showed that, in healthy females 60% of the subjects had negative and the others had positive power flow during first 40% of stance phase of barefoot running. Furthermore, in females with patellofemoral pain syndrome, 68% and 32% of patients showed negative and positive power flow pattern respectively. In comparison to the healthy group, patients with patellofemoral pain had higher mean axial power during mid-stance phase (p=0.04). Discussion: It seems the probability of treatment success for patellofemoral pain syndrome with controlled pronation orthoses can be limited. Therefore, reliance on rehabilitation interventions on the proximal part of knee joint should yield better results.