عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي نظريه فارابي و بوعلي سينا پيرامون هدفمندي هنر و كاركرد سرگرمي، شگفتي و لذت در آن
عنوان به زبان ديگر :
A Comparative Study on Farabi and Avicenna's Viewpoints about the Ultimate Goal of Art and The Role of Entertainment, Wonder and Pleasure
پديد آورندگان :
مفتوني، ناديا دانشگاه تهران , نوري، محمود دانشگاه هنر تهران
كليدواژه :
هنر و سرگرمي , شگفتي و لذت , فارابي و بوعلي سينا , هدفمندي هنر , كاركرد سرگرمي، شگفتي و لذت
چكيده فارسي :
ابونصر فارابي و شيخ‌الرئيس بوعلي سينا در آثار گوناگون خود به هنر و غايات هنر و انواع كاركردهاي آن توجه نشان داده‌اند. اين غايات و كاركردها از يك‌سو مورد تصريح قرار گرفته است، از ديگر سو از مفهوم‌سازي و خصوصيات قواي خيالي قابل استنباط است. توانمندي‌هاي قواي خيالي از محاكات صور حسي و صور خيال تا محاكات معقولات و مفارقات محض را دربر مي‌گيرد. هرچند عالي‌ترين هدف هنر محاكات معقولات و هدايت فرد و جامعه به سمت خوشبختي غايي است، اما در اين ميان، سرگرمي، شگفتي، لذت و استراحت نيز از فوايدي است كه براي هنر در نظر گرفته شده است. درصورتيكه تعجيب يا شگفتي آفريني از خصوصياتي است كه فارابي به شكل مستقل به آن نپرداخته و تنها بوعلي بر آن تأكيد دارد. بقيه خصوصيات در آثار هر دو حكيم آمده است. سعادت غايي انسان، هدف اصلي هنر و هنرمند باشد، سرگرمي و التذاذ نفس جايز است و هر انساني به ميزان رفع خستگي و تجديدقوا براي تلاش مجدد در راه سعادت قصوا ميتواند از آن بهره‌مند شود.
چكيده لاتين :
In various and sundry works, Farabi and Avicenna turn to art, its objectivity, and miscellaneous functions. In their writings, art’s aims and functions become pronounced; however, art’s goals and applications can be deduced from their theory of imagination. The power of imagination can depict the sensory forms, imaginary forma, as well as intelligible truths. The ultimate goal of the individuals vs. society is to provide the public with intelligible happiness; however, entertainment, wonder, and pleasure are reckoned as acceptable benefits of art. While Avicenna explicitly mentions wonder, Farabi doesn’t examine the case on its own merits. The other properties are identified for both philosophers. Being first objective of artist activities, final happiness allows entertainment and pleasure just enough of pausing for breathes so as to take pains toward the ultimate cheeriness. As well, while Farabi underlines entertainment, Avicenna doesn’t focus on the issue.
