پديد آورندگان :
قهرمان پور، رامين دانشگاه تهران - پرديس كشاورزي و منابع طبيعي - دانشكده مهندسي و فناوري كشاورزي , پوربابايي، احمدعلي دانشگاه تهران - پرديس كشاورزي و منابع طبيعي - دانشكده مهندسي و فناوري كشاورزي , فرح بخش، محسن دانشگاه تهران - پرديس كشاورزي و منابع طبيعي - دانشكده مهندسي و فناوري كشاورزي , گرجي، منوچهر دانشگاه تهران - پرديس كشاورزي و منابع طبيعي - دانشكده مهندسي و فناوري كشاورزي
كليدواژه :
خاك ورزي مرسوم , دسته حداقل داده ها , بي خاكورزي , كشاورزي پايدار , دسته كل داده ها
چكيده فارسي :
كيفيت خاك عبارت است از ظرفيت و عملكرد يك خاك مشخص در داخل محدوده زيست‌بوم‌هاي طبيعي يا تحت مديريت انسان، براي توليدات پايدار گياهي و حيواني، حفظ يا ارتقاء كيفيت آب و هوا و حمايت از سلامت و مسكن انساني. كيفيت خاك را نمي‌توان به‌طور مستقيم اندازه‌گيري كرد اما با استفاده از خصوصيات فيزيكي، شيميايي و زيستي خاك قابل استنتاج مي‌باشد. اين مطالعه جهت بررسي اثر سامانه هاي خاكورزي حفاظتي و كم خاكورزي در مقايسه با خاكورزي مرسوم، بر كيفيت خاك انجام شد. تيمارهاي خاكورزي شامل بي خاك ورزي، كم خاكورزي با ديسك، خاك ورزي مركب و خاكورزي متداول بود. اين بررسي پس از انجام پنج سال متوالي اين تيمارها در منطقه مورد مطالعه صورت گرفت. نتايج نشان داد كه ب يخاكورزي، كم خاك ورزي با ديسك و خاك ورزي حفاظتي با خاك ورز مركب به ترتيب در عمق 10-0 سانتيمتري 79/32، 87/21 و 22/19 درصد، در عمق 20-10 سانتيمتري 94/18، 74/15 و 76/14 درصد و در عمق 30-20 سانتيمتري 32/17، 62/11 و 82/16 درصد در مقايسه با خاك ورزي مرسوم باعث بهبود شاخص كيفيت تلفيقي خاك شدند. علاوه بر اين شاخص كيفيت خاك نمرو نيز در كليه تيمارها نسبت به شاهد (خاكورزي مرسوم) بهبود يافت. همچنين با افزايش عمق خاك، كيفيت خاك و ميزان تأثير تيمارها بر آن روند كاهشي نشان داد. با توجه به يافته هاي اين تحقيق، استفاده از سامانه بي خاك ورزي به دليل بهبود كيفيت خاك، در منطقه مورد مطالعه و مناطق مشابه، به عنوان اقدام مفيدي در مديريت پايدار خاك براي كشاورزان توصيه ميشود.
چكيده لاتين :
Soil quality as the capacity of a specific kind of soil to function, within natural or managed ecosystem boundaries, to sustain plant and animal productivity, maintain or enhance water and air quality, and support human health and habitation. Soil quality cannot be directly measured, but it can be inference from the integration of soil physical, chemical and biological properties. This study was conducted to compare the effects of conservative, reduced, and conventional tillage on soil quality indices. Tillage treatments were no tillage, disc plow tillage, combination tillage, and conventional tillage, which have been performed for five years. The results showed that no tillage, disc plow tillage and combination tillage improved the integrated quality index of the soil (IQI) respectively as 32.79%, 21.78% and 16.82%, for the depth of 0-10 cm, 18.94%, 15.74%, 14.76% for the depth of 10-20 cm, and 17.32%, 11.62%, 16.82% for the depth of 20-30 cm as compared to conventional tillage. Also, nemero quality index (NQI) of the soil was improved in all conservation treatments as compared to conventional tillage. Also, it was revealed that the soil quality decreased as the soil depth increases. Regarding to the research findings, the no tillage system, due to improvement of the soil quality, is recommended as a beneficial practice for farmers to manage the soil in the proposed and similar areas.
