به كارگيري رويكردهاي ارتباطي و مشاهده اي در سنجش اثربخشي تبليغات

با توجه به اهميت و بودجه كلان تبليغات در دنيا، سنجش اثربخشي آن از اساسي ترين موضوعات بازاريابي بوده كه مي تواند از راه‌هاي متفاوتي مورد ارزيابي قرار گيرد. همچنين منبع انساني پيام در تبليغات به عنوان رايج ترين ابزار ارتباطي كارا، بخش مهمي از هزينه هاي تبليغات را به خود تخصيص داده و استفاده از آن همچنان در حال توسعه است. ما در اين پژوهش بر آنيم تا با استفاده از رويكردهاي ارتباطي و مشاهده اي، ابزارهاي پرسشنامه و ردياب چشمي، به منظور بهره مندي از مزاياي هر دو رويكرد، بصورت آزمايشي، تاثير استفاده از چهره انساني را بر اثربخشي تبليغات بسنجيم. پژوهش در بازه زماني شش ماهه در مكان آزمايشگاه ردياب چشمي پژوهشكده علوم شناختي دانشگاه شهيد بهشتي lنجام گرديد. نتايج نشان مي دهد استفاده يا عدم استفاده از چهره انساني، بر توجه بصري مخاطبان به ويژگي هاي تصويري و متني تبليغ تاثيرگذار است، به نحوي كه چهره انساني منجر به جلب توجه بيشتر مخاطب به تبليغ و خصوصا بخش تصويري تبليغ مي گردد. در نهايت تاثير گذاري استفاده يا عدم استفاده از چهره بر اثربخشي تبليغات در تعداد محدود آزمودني با استفاده از ابزار مشاهده‌اي ردياب‌چشمي قابل بررسي بوده و ابزار ارتباطي پرسشنامه تفاوت معناداري را گزارش نمي‌نمايد.