مقايسۀ هيئت‌هاي حل و فصل اختلافات قراردادي وزارت نفت و نمونه قراردادهاي بين‌المللي فيديك

Comparative Study of the Dispute Resolution Boards of the Ministry of Oil and International FIDIC Contracts

حل و فصل اختلافات قراردادهاي پيمانكاري، با توجه به اهميت اقتصادي پروژه‌هاي صنعت نفت و ضرورت سرعت در رسيدگي و همچنين تخصصي بودن موضوع رسيدگي و كاهش هزينه‌هاي دادرسي، اهميت ويژه‌اي دارد. فيديك براي ارائۀ الگويي يكسان در قراردادهاي پيمانكاري، در سال 1999 نهادي با عنوان هيئت حل و فصل اختلافات را تأسيس كرد. وزارت نفت ايران نيز سال‌هاي 1387 - 1393 شيوه‌نامه‌هايي براي حل و فصل اختلاف در قالب هيئت‌هاي حل و فصل اختلافات مطرح كرده است كه با بررسي تطبيقي اين هيئت‌ها در سازمان فيديك و وزارت نفت، نتايجي به دست آمد كه نشان‌دهندۀ ايراداتي، از جمله عدم حضور اعضاي هيئت حل و فصل اختلافات در طول عمر پروژه در ميدان، عدم ذكر تاريخ‌هاي مشخص و دقيق براي هر يك از مراحل رسيدگي و همچنين عدم ايفاي نقش بازدارندگي اين هيئت‌ها در بروز اختلاف بين طرفين در شيوه‌نامۀ مورد استفادۀ وزارت نفت است. پژوهش پيش رو، از روش توصيفي - تحليلي بهره برده است.

Settlement of disputes in service contracts with regard to the economic importance of oil industry projects and the need for speed in settlement of disputes as well as the specialty of reviewing of dispute and reducing the costs of proceedings has particular importance for countries over the last few decades. FIDIC provides a unit model in service contract and launches a new institution called the “Dispute Board” in 1999 to resolve disputes. Iran’s Oil Ministry in four periods announced several instructions for resolving of disputes. The results of the comparative review of these instructions at the FIDIC Organization and the Petroleum Ministry indicates disadvantages such as the absence of Dispute Board members over the life of the project in the site, not mentioning specific dates for each process and also, failure to play the role of deterring these boards in the emergence of differences between the parties. the scope of this research is on general terms of contract in FIDIC for the settlement of disputes between contracting parties and Iranian models bugs. It should be noted that the present study has used a descriptive-analytical method.