عنوان مقاله :
مسئله‌شناسي كثرت روش‌شناختي در علم اجتماعي اسلامي (تأكيد بر ابعاد چيستي)
عنوان به زبان ديگر :
(Knowing of issues of Methodology of Islamic Social Science (with an emphasis on the aspects of essence
پديد آورندگان :
كلوري، رضا پژوهشگاه حوزه و دانشگاه , فياض، ابراهيم دانشگاه تهران - گروه انسان شناسي
كليدواژه :
كثرت گرايي روشي , علم اجتماعي اسلامي , روش , پارادايم , مباني , معرفت‌شناختي
چكيده فارسي :
كثرت گرايي روشي در ادبيات انديشمندان مسلمان كه متفاوت اراده شده، موجب ابهاماتي گرديده است. در مطالعات اجتماعي با رويكردهاي اسلامي، به ندرت مي‌توان تركيب روشها را در معناي شايع اخير دانش اجتماعي (تركيب روشهاي كمي و كيفي) مشاهده‌كرد و غالب ايده‌ها در اين باب، ناظر به حيثيت مطلوبيت كثرت‌گرايي است تا بحث از امكان. بسياري از آنان تكثر روشي را امري مطلوب و گاهي ضروري تلقي‌كرده، تعارضات معرفتي عمده‌اي با مباني اساسي معرفت‌‌شناسي و ديگر مباني اسلامي در اين باره نمي‌بينند. اين مقاله با روش اكتشافي، تعارضات محتمل پاسخ‌نيافته بسياري را در اين باره آشكار مي‌سازد؛ گرچه الزاما بر نفي امكان كثرت‌گرايي و مطلوبيت آن نيز دلالت و تاكيد ندارد. اين مطالعه پيش‌نيازي براي پژوهش پردامنه كثرت‌گرايي روش‌شناختي علم اجتماعي اسلامي است و زوايه اصلي‌اش كثرت‌گرايي روشي در سطوح متدولوژيك است. مساله اصلي اين تحقيق ابعاد چيستي كثرت‌گرايي روشي به منظور دستيابي به تلقي‌هاي حتي‌الامكان همسو در اين باره است؛ يعني آنچه براي بررسي دو فاز كلان مساله امكان و مباني ضروري است.
چكيده لاتين :
Pluralism is considered one of the main approaches which has different senses among Moslem scholars. Therefore this concept caused ambiguities. In Islamic social studies you can seldom find the mixture اof the methods (quality and quantity methods).The majority of the ideas in this respect refer to the consequence of pluralism but not to discussion of its possibility. The majority of them considered the methodological pluralism as an idealistic affair and sometimes considered it as an essential approach. They see no any important epistemological conflict between it and other Islamic principles.
This article using discovery method is going to appears any possible conflicts, while this research doesn’t accentuate non_ possibility of pluralism and its pragmatic effects.
This study belongs to precondition elements which are useful in such Islamic studies, therefore concentrates on methodological method is going to explaining it. Finally the problematic of this study: explaining the dimension of methodological methods which are useful in two main trends.
1- The possibility of pluralism. 2- the bases of pluralism.
