اثر سرمايه ساختاري بر كاهش فساد اداري با نقش ميانجي انگيزه‌هاي فردي ارتكاب فساد (مطالعه موردي: سازمان‌هاي دولتي استان كرمان)

The Effect of Structural Capital on the Reduction of Administrative Corruption Considering the Mediating Role of Individual Motives for Committing Corruption (Case Study: Kerman Province Governmental Agencies)

هدف: مبارزه با فساد اداري و كاهش آن، دغدغه هميشگي حكمرانان بوده كه براي دستيابي به اين هدف از ابزارهاي مختلفي بهره گرفته شده است. با اينكه اغلب راه حل‌ها بر مبارزه با معلول و كنترل پس‌نگر متمركزند، رويكردهاي نوين بر طراحي سيستم‌ها، قوانين و مقررات پيش‌نگر كه به سرمايه ساختاري معروفاند، تأكيد مي‌كنند. اين پژوهش به بررسي تأثير سرمايه ساختاري بر كاهش فساد اداري با نقش ميانجي انگيزه‌هاي فردي در اداره‌هاي دولتي استان كرمان مي‌پردازد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، پژوهشي كاربردي است كه در زمره پژوهش‌هاي توصيفي پيمايشي قرار مي‌گيرد، از نظر فلسفه پژوهشي قياسي است كه بر مبناي پارادايم اثبات‌گرايي انجام شده و از نظر شاخص زماني از پژوهش‌هاي مقطعي بهشمار مي‌آيد. متغيرهاي پژوهش بهكمك پرسشنامههاي سرمايه ساختاري بچيني (2015)، فساد اداري افضلي (1390) و انگيزه‌هاي فردي همدمي خطبهسرا (1383) سنجيده شده و براي تحليل داده‌هاي پژوهش از مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار PLS استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش 1817 نفر از كاركنان ستادي اداره‌هاي كل استان كرمان است كه بر اساس جدول مورگان از ميان آنها نمونه‌اي به حجم 317 نفر به روش تصادفي طبقه‌اي انتخاب شد. يافتهها: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد سرمايه ساختاري بر كاهش فساد اداري و انگيزه‌هاي فردي ارتكاب فساد، تأثير مثبت و معناداري دارد. نتيجهگيري: نتايج پژوهش نشان‌ ميدهد كه سرمايه ساختاري هم به‌صورت مستقيم و هم از طريق انگيزه‌هاي فردي بر كاهش فساد اداري در دستگاه‌هاي دولتي تأثير مي‌گذارد.

Objective: Combating and reducing governmental corruption is a permanent concern of the rulers and a variety of approaches and instruments have been used to achieve this goal. While the majority of solutions are focused on the consequences and post-control, the new approaches emphasize the designing of pre-control and controlling systems and laws that are known as structural capital. This research studies the effect of structural capital on reducing corruption with the mediating role of individual motivations in governmental departments of Kerman province in Iran. Methods: The present descriptive-exploratory research is applied in terms of purpose and is based on the deductive research and positivism paradigm in term of philosophy. The statistical population of the study was 1817 employees of different governmental departments of Kerman province. Based on the Morgan table, a sample of 317 employees was selected based on stratified random sampling. In order to measure the variables of the research, Bechini’s structural capitalization questionnaire (2015), Afzali’s corruption (2011) and the individual motivations of Khotbe Sara's companion (2004) have been used. The reliability of the questionnaires was confirmed by Cronbach's alpha and for data analysis, structural equation modeling and PLS software were used. Results: Findings of the research show that structural capital has a significantly positive effect on reducing corruption and personal incentives in committing corruption. Conclusion: The results showed that structural capital affects both directly and also through individual motivations on the reduction of administrative corruption in governmental agencies.