بررسي تطبيقي تفكر اجتماعي در انديشه علامه طباطبايي و ليپمن و استخراج دلالت‌هاي آن در برنامه آموزش فلسفه براي كودكان

هدف از اين پژوهش بررسي تحليلي و تطبيقي انديشه ليپمن به عنوان بنيانگذار فبك با انديشه علامه‌طباطبايي در زمينه تفكر اجتماعي و كشف اشتراكات و افتراقات ميان آن‌ها جهت استفاده هر چه بهتر از فبك درآموزش فلسفه براي كودكان در نظام تربيت رسمي و عمومي است. جامعه تحليلي اين پژوهش شامل كليه آثار، اسناد و پايگاه‌هاي اطلاعاتي مرتبط با موضوع تفكر اجتماعي در آراء ليپمن و علامه‌طباطبايي بوده كه ابتدا شناسايي، سپس به صورت هدفمند و عميق مورد مطالعه گرفتند. سپس داده‌هاي حاصل با روش تحليلي- استنباطي و تطبيقي به‌طور پيوسته همزمان با جمع‌آوري داده‌ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌هاي حاصل حاكي از آن است كه ليپمن و علامه‌طباطبايي در خصوص "توجه به فرديت در ضمن پذيرش شأن اجتماعي" "باور به جايگاه تفكر و عقلانيت در تعاملات اجتماعي" و "توجه به امر گفتگو" با هم اشتراك نظر دارند. افتراقات ميان اين دو انديشمند شامل "روش‌محوري در انديشه ليپمن در مقابل محتوامحوري در انديشه علامه" و "مرجعيت تفكر نزد ليپمن و ايمان نزد علامه‌طباطبايي" است. استلزامات حاصل از اين پژوهش، تلاش در جهت توسعه فضاي گفتگو محور در تعليم و تربيت و همچنين خودداري از بستن فضاي انديشه و تفكر مي‌باشد.