كليدواژه :
تمرين تناوبي , سندرم متابوليك , التهاب , تمرين تداومي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: مولكول چسبان بين‌سلولي-1 (ICAM-1) نسبت به شاخص‌هاي التهابي مانند پروتئين واكنشي C (CRP)، در پيش‌بيني بيماري قلبي- عروقي دقت بيشتري دارد، ولي تأثير انواع تمرينات ورزشي بر اين شاخص و وضعيت التهابي و متابوليكي بيماران سندرم‌متابوليك، به خوبي شناخته نشده است؛ از اين رو تحقيق حاضر با هدف بررسي تأثير 8 هفته تمرين تناوبي شديد و تداومي متوسط بر ICAM-1، CRP و شاخص‌هاي قلبي- متابوليكي مردان ميان‌سال به اجرا درآمد. روش‌تحقيق: سي و چهار مرد داراي سندرم متابوليك به طور تصادفي سه گروه تمرين تناوبي شديد (12=n)، تمرين تداومي متوسط (12=n) و گروه كنترل (10=n) تقسيم شدند و در حالت پايه و پس از انجام 8 هفته (سه جلسه دويدن در هفته) تمرين تداومي و تناوبي (به ترتيب با شدت 70-60 و 75-50 حداكثر ضربان قلب ذخيره)، خونگيري در حالت ناشتا به عمل آمد. گلوكز و چربي خون به روش آنزيمي (با كيت‌هاي شركت پارس آزمون) و CRP و ICAM-1 سرم به روش الايزا (با كيت‌هاي شركت كوزابيو) اندازه‌گيري شدند. از آزمون تحليل واريانس يك سويه و آزمون t همبسته براي تحليل داده ها در سطح اطمينان آماري 95 درصد استفاده شد. يافته‌ها: هر دو نوع تمرين تداومي و تداومي به‌ترتيب باعث كاهش معني‌دار ICAM-1 (001/0=p، 04/0=p)، CRP (001/0=p، 02/0=p)، تري‌گليسريد (001/0=p، 001/0=p)، قندخون‌ناشتا (001/0=p، 001/0=p)، فشار متوسط سرخرگي (008/0=p، 02/0=p)، دور كمر (001/0=p، 04/0=p)، وخامت كلي سندرم متابوليك (001/0=p، 001/0=p) و مقاومت انسوليني (007/0=p، 03/0=p) و افزايش HDL خون (001/0=p، 01/0=p)، شدند. فقط در مورد HDL (005/0=p)، دور‌كمر (001/0=p) و امتياز z سندرم متابوليك (001/0=p)، تمرين تداومي اثرگذاري بيشتري داشت. نتيجه گيري: با وجود يكسان بودن اثرگذاري هر دو نوع تمرين بر CRP و ICAM-1 سرمي، تمرين تداومي بر دور كمر، HDL و وخامت سندرم متابوليك بيماران تاثير بيشتري داشت كه مناسب بودن بيشتر اين نوع تمرينات براي كمك به اين گروه را پيشنهاد مي‌كند.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Intracellular adhesion molecules 1 (ICAM-1) is more precise than other inflammatory indices e.g. C reactive protein (CRP) in predicting the future cardiovascular diseases. However, the roles of different types of exercise training on serum ICAM-1 level and also body inflammatory and metabolic states are not fully elucidated in patient with metabolic syndrome (Mets). Therefore, this study was conducted to investigate the effects of 8 weeks of high intensity interval and moderate intensity continuous training on serum ICAM-1, CRP and cardiometabolic risk factors in middle-aged men. Materials and Methods: thirty-four male patient with Mets were randomly divided into three groups including high intensity interval training (n=12), moderate-intensity continuous training (n=12) and Control (n=10). The fasting blood sampling and some other variable measurements were measured at baseline and also after (at 9 am) eight weeks of continuous (at 60-70% of RHR) and interval l (at 70-75% of RHR) training protocols (3 running sessions/week). Blood glucose and lipids were measured using ParsAzmoon company enzymatic kits and serum ICAM-1 and CRP levels also detected with Cusabio company ELIZA kits. Data were analyzed using one way ANOVA and paired samples T tests at 95% Statistical significance level. Results: Both the continuous and interval training protocols decreased blood ICAM-1 (p=0.001, p=0.02), CRP (p=0.001, p=0.02), triglyceride (p=0.001, p=0.001), fasting blood sugar (p=0.001, p=0.001), waist circumference (p=0.001, p=0.04), overall Mets z score (p=0.001, p=0.001) and HOMA-IR (p=0.03, p=0.008) respectively, while HDL was significantly increased (p=0.001, p=0.01). However, with regard to HDL (p=0.005), waist circumference (p=0.001) and Mets Z score (p=0.001), moderate-intensity continuous training showed significantly more effectiveness than high intensity interval training. Conclusion: In spite of the equal effectiveness of both training protocols upon serum ICAM-1 and CRP, continuous training had more pronounced effects on waist circumference, blood HDL and overall severity of Mets which makes this protocol a better candidate to be prescribed for patients with Mets.
