بررسي رابطۀ بيش‌‌فعالي با ميزان حافظه و اختلال ديكته‌‌نويسي دانش‌‌آموزان پسر ابتدايي شهر زاهدان

Investigating the relationship between hyperactivity with memory rate and dictation disorder of boy' students in elementary school, Zahedan

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطۀ بيش‌‌فعالي با ميزان حافظه و اختلال ديكته‌‌نويسي دانش‌‌آموزان پسر ابتدايي شهر زاهدان در سال تحصيلي 1396-1395 انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعۀ آماري اين پژوهش شامل همۀ دانش‌‌آموزان بيش‌‌فعال پسر مقطع ابتدايي شهر زاهدان بود كه از بين آنان 30 دانش‌‌آموز كه دچار اختلال ديكته‌‌نويسي بودند به روش نمونه‌‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. به‌‌منظور جمع‌‌آوري داده‌‌ها از پرسشنامۀ بيش‌‌فعالي كانرز و همكاران (1999)، مقياس هوش وكسلر (1939) و آزمون ديكته‌‌نويسي جباري (1395)استفاده شد. براي تجزيه‌‌وتحليل داده‌‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. نتايج نشان داد بين بيش‌‌فعالي با ميزان حافظه رابطۀ معكوس و معنادار و بين بيش‌‌فعالي با اختلال ديكته‌‌نويسي رابطۀ مثبت و معناداري وجود دارد؛ بنابراين افزايش بيش‌‌فعالي مي‌‌تواند سبب كاهش ميزان حافظه و افزايش اختلال در ديكته‌‌ نويسي شود.

The main aim of this study was to investigate the relationship between hyperactivity with memory rate and dictation disorder of elementary boys students in Zahedan in the academic year of 2011-2012. A descriptive - correlational method was used. The statistical population included all elementary school students, of which 30 boys with dictation disorder were selected by simple random sampling .In collecting data, hyperactivity questionnaire of Karners et al. (1999), Wechsler Intelligence Scale (1939), and Jabari Dictation Test (1395) was used. Pearson correlation coefficient and regression analysis were used to analyze the data. Results indicated that there is a significant and inverse relationship between hyperactivity and memory rate and there is a significant positive relationship between hyperactivity and dictation disorder. Discussion: therefore, Increasing in hyperactivity can reduce memory rate and increase dictation disorders.