مقايسه‌ي اندازه‌ي اقتصادي پايدار و واقعي شهر مبتني بر حضور دولت مطالعه موردي: كلان شهرهاي ايران

Determine of Sustainable City Size and Compare with Actual Size Case Study: Metropolises of Iran

هدف اين مطالعه تعيين اندازه‌ي پايدار كلان‌شهرهاي ايران طي سال‌هاي 94-1385، با استفاده از تابع مازاد، مبتني بر حضور دولت به‌عنوان ارائه دهنده‌ي كالا و خدمات عمومي مي‌باشد. بدين منظور در اين تحقيق با استفاده از روش مستقيم يا روش تابع مازاد كل كه از تفاوت بين درآمد كل قابل تصرف و تمام هزينه‌هاي كار و زندگي يك خانوار در نواحي شهرهاي بزرگ به‌دست مي‌آيد، اندازه‌ي پايدار كلان شهرهاي ايران برآورد شده است. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه هزينه‌هاي كل و منافع كل شهري با افزايش جمعيت شهر افزايش مي‌يابد؛ مقايسه نتايج اندازه‌ي پايدار و واقعي براي كلان‌ شهرهاي ايران نشان مي‌دهد كه اندازه‌ي پايدار شهرهاي تهران و مشهد كمتر از جمعيت واقعي است و فقط 83% از كل جمعيت تهران و 91% از كل جمعيت شهر مشهد مي توانند منافع خالص كسب كنند، اما براي ساير كلان شهرهاي ايران، جمعيت پايدار بيشتر از جمعيت واقعي است؛ از بين كلان‌ شهرهاي ايران، شهر اروميه بيشترين انگيزه مهاجرت و شهر اصفهان كمترين انگيزه مهاجرت را به خود اختصاص داده اند.

The purpose of this study is to determine the sustainable size of the metropolises of Iran during the years 2006-2015, by using the surplus function, based on the presence of the government as a provider of public goods and services. For this purpose using the total surplus function approach which is defined by the difference between the total income and the total expenditure of the households working and living in the large cities, the sustainable size of the metropolises of Iran is estimated. Findings of this research show that the total benefits and total costs increase as population of cites increases.The comparison of sustainable and actual values of Iranian metropolises shows that the sustainable city size of Tehran and Mashhad is less than the actual population they have and only 83% of the total population of Tehran and 91% of the total population of Mashhad can gain net benefits. But for other metropolises of Iran, the sustainable city size is more than the actual population From among the metropolises of Iran, Urmia has the highest and Esfahan has the least incentive to migrate