مقايسه اثربخشي طرح‌واره‌‌درماني و درمان شناختي رفتاري بر باورهاي اختلال خوردن در بيماران بي‌اشتها و پراشتهاي عصبي با توجه به پيوند والديني

Comparing the effectiveness of schema therapy and CBT on eating disorder beliefs in anorexia and bulimia nervosa patients based on the parental bonding

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه طرح‌واره‌‌درماني و درمان شناختي رفتاري در باور هاي اختلال خوردن در بيماران بي اشتهاي و پراشتهاي عصبي با توجه به پيوند والديني بوده است. روش: روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون، پيگيري با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش شامل بيماران داراي اختلال خوردن مراجعه كننده به مراكز روانپزشكي، روان درماني باليني و مراكز درماني چاقي و لاغري شهر تهران كه از نظر سني بين 16 تا 23 سال اند مي باشد. روش نمونه گيري هدفمند است، و ملاك تشخيص براي اختلال، تشخيص روانپزشك بر حسب ويراست پنجم راهنماي تشخيصي آماري اختلالات رواني[U1] مي باشد. بعد از نمونه گيري اوليه بيماران از نظر پيوند والديني غربالگري شدند. زيرا يكي از معيارهاي ورود در اين پژوهش دارا بودن پيوند ضعيف والديني(بيش حمايت گر و مراقبت كم) بوده است. بيماران بي اشتهاي عصبي از نظر شاخص توده بدني در رده (BMI≥17kg/m2<19kg/m2) قرار داشتند و بيماران پراشتهايي عصبي با 3-1 رفتار جبراني نامناسب در هفته در نظر گرفته شدند( هر دو گروه در رده خفيف بودند). ابزار مورد استفاده: شامل پرسشنامه پيوند والديني، باور اختلال خوردن و طرح‌واره‌‌هاي يانگ(1994)مي باشد. براي تحليل فرضيه‌ها از آزمون تحليل كوواريانس عاملي (انكوا) استفاده شد. نتايج: يافته هاي پژوهش نشان داد در هر دو گروه بيماران، طرح‌واره‌‌درماني نسبت به درمان شناختي رفتاري داراي اثربخشي بالاتري بوده است براي بيماران پر اشتهاي عصبي درمان شناختي رفتاري نيز اثربخش بوده است اما نسبت به طرح‌واره‌‌درماني اثربخشي كمتري داشته است. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به اثربخشي بالاتر طرح‌واره‌‌درماني نسبت به درمان شناختي رفتاري نبايد تصور كرد كه براي اين بيماران درمان نهايي طرح‌واره‌‌درماني است زيرا ناگفته پيداست كه به كارگيري تكنيك‌هاي اين رويكرد، با رفتارهاي فرهنگي و اجتماعي گره خورده است و بايد درمان را منطبق با ساير عوامل زمينه اي در نظر داشت.

Purpose: This study aimed at comparing schema therapy and CBT on beliefs related to eating disorders (negative self-esteem, self-accepted weight, the weight accepted by others and control overeating) among anorexia and bulimia nervosa patients based on the parental bonding. Method: The study had an experimental method with pretest-posttest design. The study population included all patients aged 16 to 23 years with eating disorder who had referred to psychiatrists, psychologists and all obesity and weight loss centers in Tehran. Purposeful sampling was used and the diagnostic criteria for the disorder was psychiatric diagnosis according to the fifth edition of the DSM manual (DSM-5). After the first sampling, the patients were screened in terms of parental bonding and then treatment plans were administered to patients in each group according to their age and body mass. because one of the ingress criteria in this study, has been the having a parents weak link (More supportive and less care Subjects with anorexia nervosa were considered in the category of mild in terms of body mass index (BMI≥17kg/m2<19kg/m2) and subjects with bulimia nervosa were considered in the category of mild in terms of body mass index and intensity (BMI≥30kg/m2). The instruments of the study included the Parental Bonding Questionnaire, Eating Disorders Beliefs and Yang’s Schema Questionnaire (1994).Multivariate analysis of Variance (ANCOVA) was used for data analysis. Results: The results of the study indicated that schema therapy had a higher effectiveness in both groups of patients compared to the cognitive behavioral therapy. Cognitive and behavioral therapy was also effective for bulimia nervosa patients. However, it was less effective than schema therapy in these patients. Conclusion: Due to the high effectiveness of schema therapy compared to cognitive behavioral therapy, it should not be assumed that schema therapy is the ultimate therapy for these patients as the use of the techniques of this approach is tied with social and cultural behaviors and the therapy should be considered in accordance with other underlying factors.