الگوي رفتاري روسيه در نظام بين الملل: تلاش براي دستيابي به موازنه قواي مطلوب (2014-2018)

در دوران پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي افزايش نفوذ غرب در حوزه ­هاي ژئوپليتيك- امنيت روسيه يكي از عوامل موثر در نوع تعامل مسكو با كشور­هاي غربي و به ويژه ايالات متحده آمريكا بوده است. محرك­ هايي مانند گسترش اتحاديه اروپا و پيمان آتلانتيك شمالي(ناتو) به شرق، ترويج دموكراسي در فضاي پس از شوروي و ابتكار مشاركت شرقي با هدف گسترش روابط اقتصادي اروپا با جمهوري­ هاي استقلال‌يافته در شكل­ گيري دوگانه اختلاف-همكاري بين روسيه و غرب نقش داشته­ اند. آخرين مورد از تلاش ­هاي غرب براي افزايش نفوذ در فضاي پس از شوروي بحران اوكراين و متعاقب آن انضمام شبه جزيره كريمه از سوي روسيه بود. اين بحران وجه اختلاف­ آميز روابط روسيه و غرب را برجسته كرده و منجر به اين گرديد كه موضوع جنگ سرد جديد در روابط دو طرف مطرح گردد. با توجه به اين مقدمه سوال اصلي مقاله حاضر حاكي از اين است كه از سال 2014 به بعد روسيه چه الگويي را براي تعامل با نظام بين­ المللي و به ويژه غرب اتخاذ كرده است و اين الگوي رفتاري داراي چه ويژگي­‌هايي است؟ در پاسخ به اين پرسش، نگارندگان استدلال مي­ كنند، روسيه از سال 2014 به بعد راهبرد توازن قوا را به عنوان الگوي رفتاري خود براي مواجهه با نظام بين­ المللي و غرب اتخاذ كرد و مهم ­ترين ويژگي­ هاي توازن قواي روسيه، مقابله­ اي (مقابله با يك‌جانبه‌گرايي آمريكا) واقع­ گرايانه (پذيرش آمريكا و چين به عنوان بازيگران اصلي) تكيه بر موازنه سخت و نرم و در نهايت منطقه‌­گرايانه است. مقاله حاضر بر اساس روش توصيفي- تحليلي به نگارش در آمده است.