سنجش رضايتمندي شهروندان از كيفيت زندگي در شهر گرمي

امروزه كيفيت زندگي در شهرها و رضايت از آن موضوعي است كه در مديريت و برنامهريزي شهري نيز بدان پرداخته ميشود. در همين زمينه، هدف مطالعه حاضر، سنجش رضايت از كيفيت زندگي در شهر گرمي و مطالعه تطبيقي محلات هشتگانه اين شهر بوده است كه با استفاده از 62 شاخص ذهني در قالب هشت متغيرِ طبقهبندي شده صورت پذيرفته است. اين تحقيق به لحاظ روش از نوع پيمايشي و از نظر هدف در زمره تحقيقات كاربردي قرار دارد. جامعه آماري تحقيق را شهروندان شهر گرمي تشكيل ميدهند كه از ميان آنها به تعداد 378 پرسشنامه - با استفاده از فرمول كوكران- به صورت تصادفيِ طبقهبندي شده توزيع شد. پايايي پرسشنامه از طريق آزمون آلفاي كورنباخ سنجيده شده كه ضريب آلفاي 82 /0 به دست آمد. براي تجزيه و تحليل دادههاي جمعآوري شده از آزمونهاي t تك نمونهاي، واريانس يكطرفه (و آزمون تعيقي شفه)، كروسكال- واليس و فريدمن، حسب مورد استفاده شده است. نتايج نشان ميدهد كيفيت زندگي در شهر گرمي در سطحي نامطلوب از سوي شهروندان ارزيابي شده و در كل ميزان رضايت شهروندان از مجموع شاخصهاي مورد بررسي كمتر از ميانه (ميانه نظري = 3) است. نتايج حاصل از آزمون تحليل واريانس يكطرفه نشان مي‌دهد كه بين ويژگيهاي فردي پاسخگويان با برداشت آنها از كيفيت زندگي شهري تفاوت وجود دارد. همچنين، از نظر كيفيت زندگي در بين محلات هشتگانه شهر تفاوت وجود دارد، بطوري كه سطح كيفيت زندگي محلههاي شهر گرمي را ميتوان در چهار گروه قرار داد.