بررسي ميزان رعايت اصول خود مراقبتي دربيماران مبتلا به نارسايي قلبي

Investigating Self-care Behavior in Patients with Heart Failure

نارسايي قلبي(Heart Failure) يكي از شايع‌ترين اختلالات قلبي- عروقي است. خود مراقبتي توانايي افراد جهت انجام اعمال خود مراقبتي بر روي خودشان مي‌باشد. هدف از اين پژوهش توصيفي- مقطعي تعيين ميزان رعايت اصول خود مراقبتي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي در مركز قلب مازندران (ساري) در سال 1393 بوده است. نمونه‌هاي پژوهش شامل 47 بيمار مبتلا به نارسايي قلبي بود. ابزار اين پژوهش پرسشنامه اروپايي رفتارهاي خود مراقبتي نارسايي قلبي بود. اين پرسشنامه كه شامل دوازده سوال مرتبط با توزين وزن روزانه، محدود كردن مايعات، غذاهاي كم نمك و غيره مي‌باشد. در اين پژوهش، توان خود مراقبتي بيماران بر اساس نمره‌ي كسب شده به سه سطح خوب (1 الي 20 امتياز)، متوسط (21 الي 40 امتياز) و ضعيف (41 الي 60 امتياز) تقسيم شد. از مجموع 47 بيمار شركت كننده در اين مطالعه، 73/8درصد زن بودند كه ميانگين سني افراد مورد مطالعه 1/27±64 سال بود. از بين دوازده سوال مربوط به سنجش توان خود مراقبتي بيماران نارسايي قلبي، بهترين رفتار به ترتيب شامل مصرف دارو طبق تجويز، استراحت كافي در طول روز، مصرف غذاهاي كم نمك بود و ضعيف‌ترين رفتارها به ترتيب شامل: تزريق واكسن آنفولانزا و ورزش منظم بوده است. نتايج نشان داد كه ميانگين رفتارهاي خود مراقبتي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي در حد متوسط (38/04) بوده است كه اين نتايج با نتايج مطالعه Koeling هم‌خواني دارد و با نتايج Oksel كه در كشور تركيه انجام شد، هم‌خواني ندارد. عوامل زيادي بر انجام رفتارهاي خودمراقبتي موثر هستند كه از جمله‌ي آن‌ها مي‌توان به مواردي نظير كمبود اطلاعات، محدوديت‌هاي جسمي، عدم سازگاري با درمان‌هاي متعدد و مشكلات عاطفي اشاره كرد. لذا فرايند ياد دهي و يادگيري فعاليت‌هاي خود مراقبتي مي‌تواند فرد را به سمت سلامتي، رفاه، سازگاري، افزايش توان مراقبت از خود، كاهش از كار افتادگي و روند تسريع و بهبودي خود سوق دهد.