اثر بهبود وضعيت ويتامين D بر نشانگرهاي التهاب سيستميك در افراد مبتلا به ديابت نوع 2

Improvement of vitamin D status resulted in amelioration of biomarkers of systemic inflammation in the subjects with type 2 diabetes

سابقه و هدف: كمبود ويتامينD و التهاب با بيماري هاي قلبي عروقي ارتباط دارند. در اين مطالعه تاثير مصرف روزانه دوغ غني شده با ويتامين D بر نشانگرهاي التهابي افراد ديابتي نوع 2 بررسي شد. مواد و روش ها: در يك كارآزمايي كنترل شده تصادفي 12 هفته اي، بيماران ديابتي دريافت كننده دوغ به دو گروه تقسيم شدند: دوغ ساده (PD) و دوغ غني شده با D3 (FD) 2 بطري ml250در روز. در شروع و پايان مداخله قند خون، توده چربي بدن و نشانگرهاي التهاب سيستميك: پروتئين واكنش گر (C (hsCRP ، آميلوئيد Aسرم (SAA)، اينتر لوكين IL-6،IL-10 و فاكتور نكروز تومور TNF)-α) سرم ارزيابي شد. داده ها بر حسب داشتن توزيع نرمال يا غير نرمال به ترتيب به صورت ميانگين ± انحراف معيار يا ميانه بيان شدند. يافته ها: در گروه دريافت كننده دوغ غني شده در مقايسه با گروه دوغ ساده افزايش معني داري در OH)D) 25 سرم ديده شد، كه اين افزايش با تغييرات معني دار ديگر فاكتورها مانند TNF-α (p=0/044)، IL-6 (p=0/002)، hsCRP (p<0/001) و SAA (p=0/002) و IL-10 (p=0/013) همراه بود. تفاوت هاي بين گروهي در hsCRP، SAA و IL-6 حتي پس از تعديل تفاوت هاي كمي شاخص كنترل انسولين معني دار باقي ماند (به ترتيب p<0/001 p<0/001 و p=0/009). نتيجه گيري: بهبود وضعيت ويتامين D افراد ديابتي نوع 2 منجر به اصلاح نشانگرهاي التهاب سيستميك شده و در نتيجه از پيامدهاي بيماري هاي قلبي عروقي و ساير عوارض ديابت جلوگيري مي نمايد.

Background and Objective: Both vitamin D deficiency and inflammation have been linked to cardiovascular disease (CVD)، the major cause of death in diabetes. In this study، the effects of daily intake of vitamin D-fortified yogurt drink (doogh) on systemic inflammatory biomarkers in subjects with type 2 diabetes (T2D) were investigated. Materials and Methods: In this 12-week randomized controlled clinical trial (RCT)، T2D subjects received either plain doogh (PD containing 170mg calcium and no detectable vitamin D/250mL، n1=50) or vitamin D3-fortified doogh (FD containing 170 mg calcium and 500 IU/250mL، n2=50) twice a day. Glycemic status، body fat mass (FM) and systemic inflammatory biomarkers including serum hsCRP، serum amyloid A (SAA)، interleukin (IL)-2، IL-6، IL-10 and tumor necrosis factor (TNF)-α were evaluated at the beginning and after the intervention. Data were expressed as either mean±SD or median (interquartile range [IQR]) whenever they had either normal or non-normal distribution، respectively. Results: In the FD group، compared to the PD group، a significant increase in serum 25 (OH)D was accompanied by significant changes in TNF-α (-57.9 (-264.6) vs. +106.3 (683.2)، p=0.044)، IL-6 (-6.3 (-69.2)، p=0.002)، hsCRP (-0.39 (-1.50) vs. +0.8 (1.52)، p<0.001)، SAA (-14.2±44.5 vs. +5.6±37.5 mg/L، p=0.022) and IL-10 (+38.7±157.0 vs. -51.9±165.2 ng/L، p=0.013). The between-group differences of hsCRP، SAA and IL-6 changes remained significant even after controlling for changes QUICKI (p<0.001، p<0.001 and p=0.009 respectively). Conclusions: Improvement of vitamin D status of T2D subjects resulted in amelioration of the systemic inflammatory markers. This may have preventive implications against CVD and other diabetic complications. This trial was registered at ClinicalTrials.gov as NCT01236846.