پديد آورندگان :
يزدان فر، آمنه دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده پزشكي - گروه پوست , ابراهيمي، بهاره دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده پزشكي - گروه پوست , پيردهقان، آذر دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده پزشكي - گروه پزشكي اجتماعي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: ويتيليگو نوعي اختلال دپيگمانتاسيون مولتي‌فاكتوريال وابسته به فاكتورهاي ژنتيكي و غيرژنتيكي است. اين اختلال حاصل فقدان عملكرد ملانوسيت‌هاي پوستي مي‌باشد. در اين ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان تركيبي NB-UVB (Narrow Band-Ultraviolet B) همراه با پماد موضعي تاكروليموس 0/1 درصد و روش NBUVB به‌تنهايي در درمان ويتيليگو انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني دوسوكور، 60 ضايعه قرينه و دوطرفه متعلق به 30 بيمار مبتلا به ويتيليگو انتخاب شد و بيماران به‌صورت تصادفي به دو گروه درماني تقسيم گرديدند. براي گروه مداخله با 30 ضايعه، فتوتراپي با استعمال پماد موضعي تاكروليموس 0/1 درصد و براي گروه كنترل با 30 ضايعه قرينه و ضايعات گروه مداخله، فتوتراپي با پماد اوسرين (پلاسبو) تجويز گرديد. در هر دو گروه در ابتداي درمان، يك ماه و نيم و سه ماه پس از آن اندازه ضايعات از طريق فتوگرافي و ميزان رپيگمانتاسيون با استفاده از سيستم امتيازدهي VASI (Visual Approach Slope Indicator) مورد ارزيابي قرار گرفت و نتايج در چك‌ليست ثبت شد. در ادامه، داده‌هاي گردآوري‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 تجزيه و تحليل گرديدند.
يافته‌ها: ميانگين سني بيماران 60/31 سال بود و 18 نفر از آن‌ها (60 درصد) زن و 12 نفر (40 درصد) مرد بودند. ميانگين و انحراف معيار اندازه ضايعه دپيگمانته در فتوگرافي بيماران دو گروه مداخله و كنترل در ابتداي درمان ضايعه مورد مداخله و كنترل در بدو درمان به‌ترتيب معادل2/81±5/41 و 2/82±5/40، در يك ماه و نيم پس از درمان به‌ترتيب 2/77±4/59 و 2/84±4/96و سه ماه پس از درمان معادل 2/35±3/85و80 /2±4/66 به‌دست آمد (P>0.05). ميانگين نمره VASI نيز در گروه مداخله و كنترل در ابتداي درمان به‌ترتيب 0/51±0/50 و 0/51±0/53، يك ماه و نيم پس از درمان به‌ترتيب 1/44±1/46 و 1/01±1/13 و در ماه سوم درمان معادل 1/57±2/18 و21/ 1±1/52گزارش گرديد (P>0.05). علاوه‌براين، درصد رپيگمانتاسيون در گروه مداخله و كنترل يك ماه و نيم پس از درمان 18/25 و 14/12 درصد و در ماه سوم درمان30/63 و 19 درصد به‌دست آمد.
نتيجه‌گيري: اگرچه درصد رپيگمانتاسيون ضايعات ويتيليگو با درمان تركيبي بيشتر از مونوتراپي بود؛ اما بين دو روش درماني از نظر درصد رپيگمانتاسيون تفاوت آماري معناداري مشاهده نشد.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Vitiligo is a depigmantation disorder that depends on genetic and non-genetic factors and results from skin melanocytes malfunction. The aim of this study was to compare the effectiveness of narrow band Ultraviolet B (NBUVB) therapy combined with 0.1% topical tacrolimus and NBUVB monotherapy in vitiligo treatment.
Materials and Methods: In this double-blind clinical trial study, 30 patients with vitiligo who had at least two symmetrical lesions were selected (60 lesions in total). The patients were randomly divided into intervention and control groups. Phototherapy with 0.1% tacrolimus ointment and with eucerin ointment (placebo) was administered to the intervention and control groups, respectively. The size of the lesions and the degree of repigmentation were evaluated with photogram and Visual Approach Slope Indicator (VASI) scoring system, respectively, at the beginning of the treatment, 1.5 and three months after the treatment. The results were then recorded in checklists and the data were analyzed in SPSS software (version 16.0).
Results: The results of the study showed that the mean age of patients was 31.60 years with the prevalence of females (n=18, 60%). The mean and standard deviation of the size of vitiligo lesion in the intervention and control groups at the beginning of the treatment were 5.41 cm ±2.81 and 5.40 cm ±2.82, respectively. Moreover, the mean size of vitiligo lesion 1.5 and three months after the treatment lesion in the intervention and control groups were 4.96 cm ±2.84, 4.59 cm ±2.77, 3.85 cm ±2.35, and 4.66 cm ±2.80, respectively (P>0.05). The mean score of VASI in the intervention and control groups were 0.50 ±0.51 and 0.53 ±0.51 at the beginning of the treatment and 1.46 ± 1.44 and 1.13±1.01 after 1.5 months treatment and 2.18±1.57 and 1.52±1.21 after three months of treatment, respectively (P>0.05). Furthermore, the percentages of repigmentation in the intervention and control groups after 1.5 months were 18.25% and 14.12%, and three months were 30.63% and 19%, respectively.
Conclusion: The percentage of vitiligo recession in the combined treatment group was higher than that of monotherapy; however, no significant statistical difference was observed regarding the two therapeutic methods.
