ارزيابي عملكرد كارگروه‌هاي تخصصي سلامت و امنيت غذايي استاني در ايران

Performance Assessment of Provincial Health and Food Security Workgroups in Iran

مقدمه: سلامت، موضوعي بين‌بخشي و متأثر از عوامل اجتماعي- اقتصادي مي‌باشد. كارگروه‌هاي سلامت و امنيت غذايي، يك مرجع عالي در سياست‌گذاري، برنامه‌ريزي و هماهنگي مداخلات بين‌بخشي سلامت در استان‌ها هستند. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي عملكرد اين كارگروه‌ها در كشور انجام گرفت. روش كار: در اين مطالعه توصيفي، نظرات نمايندگان معاونت‌هاي بهداشتي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كشور، پيرامون ساختار و كاركرد كارگروه و همچنين محتواي جلسات آن (نيمه دوم 90 تا نيمه اول 91) بر اساس خوداظهاري ارزيابي گرديد. براي اين منظور، از پرسشنامه پژوهشگر-‌ساخت متشكل از سؤالات باز و بسته استفاده شد. داده‌هاي كمي وارد Excel شد و با استفاده از آماره‌هاي توصيفي و داده‌هاي كيفي از طريق تحليل محتوايي ساده تحليل گرديد. ملاك قضاوت براي تحليل، آيين‌نامه ابلاغي شوراي برنامه‌ريزي و توسعه استان تعيين گرديد. يافته‌ها: تواتر و نظم در جلسات، حضور و مشاركت اعضا، مديريت جلسات، ارتباطات كارگروه و توجه به معيار عدالت و مؤلفه‌هاي اجتماعي سلامت در تصميم‌گيري‌ها هنوز تا وضعيت مطلوب فاصله دارد و نيمي از دانشگاه‌ها از عملكرد پاييني برخوردار بودند. ارزيابي محتوايي نشان داد تنها بخش محدودي از موضوعات به مداخلات با رويكرد عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت پرداخته است. نتيجه‌گيري: كارگروه‌هاي سلامت و امنيت غذايي استان، ظرفيتي بالقوه براي تقويت همكاري بين‌بخشي با رويكرد عوامل اجتماعي تعيين‌كننده سلامت محسوب مي‌شوند. لذا انتظار مي‌رود كه سياست‌گذاران ملي و محلي، مداخلات مقتضي براي استانداردسازي عملكرد اين كارگروه‌ها به ويژه با تأكيد بر توانمندي اعضا و زبان مشترك، ايجاد سازوكار مناسب براي تصميم‌گيري و اجراي مصوبات، و توجه به معيار عدالت و رويكرد عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت بكار گيرند.

Introduction: Population health promotion, determined by socio-economic factors, needs inter-sectoral collaboration. The Provincial Health and Food Security Workgroups (PHFSWs) have been established as an authority for policy making, planning and coordinating the inter-sectoral health interventions at local levels. This study aimed to assess the performance of these workgroups in Iran. Methods: This cross-sectional study examined the viewpoints of experts working in the deputies of health at the universities who had experiences with the PHFSWs at local levels. The structure and function and agenda (October 2011 to September 2012) of the workgroups were assessed using a self-reported questionnaire consisting of open and closed questions. The quantitative data were analyzed in the Excel using the descriptive statistics. The qualitative data were extracted using simple content analysis. The Provincial Planning and Development Council Bylaw was considered as the baseline for performance judgment. Results: The f requency and discipline of the meetings, participation and involvement of members, management of the meetings, communication of workgroups, and addressing to the health equity and social determinants of health approach in decision making were not appropriate. About half of the universities showed a low performance in this regard. Furthermore, content assessment showed that only a limited part of issues were approached by the social determinant of health based interventions. Conclusion: The PHFSWs are considered as a potential capacity for inter-sectoral collaboration at local levels. Hence, it is expected that national and local policy makers and authorities apply proper interventions for performance standardization of these workgroups as emphasized on empowerment, establishing the common language and understanding, applying proper mechanisms for decision making and enforcement and addressing the health equity and the social determinants of health approach.