تاثير گروه درماني شناختي رفتاري بر كاهش افسردگي و افزايش كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع يك به منظور ارائه مراقبت پرستاري

Effect of Group Cognitive-behaviorial Therapy on Relieving Depression and Enhancing Quality of Life Among Patients with Type I Diabetes

مقدمه و هدف: ديابت نوع يك، يكي از بيماري متابوليكي مزمن است كه بروز ساير اختلال ها از جمله افسردگي و كيفيت زندگي پايين به همراه آن گزارش شده است. گروه درماني شناختي رفتاري يكي از روش هاي مرسوم براي كاهش افسردگي و افزايش كيفيت زندگي مي باشد. اين پژوهش با هدف بررسي تاثير گروه درماني شناختي رفتاري بر كاهش افسردگي و افزايش كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع يك به منظور پرستاري و مراقبت از آنان انجام شد. مواد روش ها: اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش همه بيماران مبتلا به به ديابت نوع يك مراجعه كننده به انجمن بيماران ديابتي شهر اروميه در سال 1393 بودند. از ميان آنان 30 نفر به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش 12 جلسه 90 دقيقه اي با روش گروه درماني شناختي رفتاري آموزش ديد. همه افراد پرسشنامه افسردگي بك و پرسسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني را به عنوان پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. داده ها با روش كوواريانس چند متغيري تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد ميان گروه هاي آزمايش و كنترل در هر دو متغير افسردگي و كيفيت زندگي تفاوت معناداري وجود داشت. همچنين نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه گروه درماني شناختي رفتاري باعث كاهش معنادار افسردگي و افزايش معنادار كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع يك شده است (01/0P≤). بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد گروه درماني شناختي رفتاري بر كاهش افسردگي و افزايش كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع يك موثر بود. بنابراين براي پرستاري و مراقبت از بيماران مبتلا به ديابت نوع يك مشاوران، روانشناسان باليني و درمانگران مي توانند از روش گروه درماني شناختي رفتاري براي كاهش افسردگي و افزايش كيفيت زندگي آنان استفاده كنند.

Introduction: Type I diabetes is a chronic metabolic disease that can cause complications such as depression and impaired quality of life. Group cognitive-behavioral therapy is a common method for reducing depression and promoting quality of life. This study aimed to investigate the effect of group cognitive -behavioral therapy on relieving depression and raising quality of life among patients with type I diabetes in order for nursing and caring for them. Materials and Methods: This controlled quasi-experimental study with a pretest-posttest design was performed on 30 type 1 diabetes patients referring to Association of Diabetic Patient of Urmia, Iran, in 2014. The participants were selected through random sampling method and randomly assigned to two groups (n= 15 in each group). The experimental group received 12 (90-minute) sessions of group cognitive-behavioral therapy. All the subjects completed Beck Depression Inventory and World Health Organization Quality of Life Questionnaire at pre-test and post-test. The data was analyzed using multivariate analysis of covariance (MANCOVA). Results: The findings showed a significant difference between the experimental and control groups regarding depression and quality of life. Moreover, the results of MANCOVA reflected that group cognitive-behavioral therapy significantly relieved depression and enhanced quality of life in patients with type I diabetes (P<0.01). Conclusion: This study revealed that group cognitive-behavioral therapy was effective in treating depression and promoting quality of life among patients with type I diabetes. Thus, for nursing and caring for patients with type I diabetes, group cognitive-behavioral therapy can be applied by counselors, clinical psychologists, and therapists to reduce depression and raise quality of life.