تمايل به پرداخت خانوارها براي پوشش بيمه خدمات دندانپزشكي : كاربرد روش سؤال باز

Households’ Willingness to Pay for Dental Insurance: Application of Open-ended Question Method

مقدمه: دسترسي به بيمه دندانپزشكي با استفاده‌ي بيشتر از خدمات دندانپزشكي و سلامت دهان و دندان مرتبط است. هدف مطالعه حاضر پاسخگويي به دو پرسش ذيل است: تمايل افراد به پرداخت براي بيمه دندانپزشكي چه ميزان است و چه عواملي با اين تمايل در ارتباط هستند؟ روش كار: پژوهش حاضرمطالعه‌اي پيمايشي است. جمع‌آوري داده‌ها از طريق پرسشنامه محقق ساخته بر مبناي دستورالعمل ارزش‌گذاري مشروط انجام شد. از روش سؤال باز براي تخمين تمايل به پرداخت در 385 فرد مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي دندانپزشكي شهر اصفهان در سال 1394 استفاده شد. عوامل مرتبط با ميزان تمايل به پرداخت از طريق رگرسيون خطي و با استفاده از نرم‌افزار STATA 11 تحليل گرديد. يافته‌ها: ميانه و ميانگين پيراسته 5%تمايل به پرداخت ماهانه هر عضو خانوار براي بيمه خدمات دندانپزشكي به ترتيب برابر با 10000ريال و 156282.4ريال محاسبه شد. نتايج تحليل رگرسيون نشان‌داد كه افراد بالاي 40‌سال به‌ صورت معنا‌داري تمايل كمتري به پرداخت براي بيمه خدمات دندانپزشكي داشتند. ارتباط معنا‌داري بين ساير متغيرهاي بهداشتي، اقتصادي و جمعيت‌شناختي خانوار با ميزان تمايل به پرداخت براي بيمه خدمات دندانپزشكي مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: ميزان تمايل به پرداخت خانوارها، راهنمايي براي تعيين حق بيمه خدمات دندانپزشكي براي سياستگذاران است. با توجه به عدم ارتباط متغيرهاي مدل با تمايل به پرداخت براي بيمه دندانپزشكي، گسترش اين بيمه نيازمند سياستگذاري دولتي جهت افزايش آگاهي مردم نسبت به اهميت سلامت دهان و دندان مي‌باشد.

Objective: Access to dental insurance is related to the utilization of more dental services and better oral and dental health. The current study aimed at addressing the 2 following questions: how much are the premium households willing to pay for dental insurance, and which factors are associated with their willingness to pay for this insurance coverage. Method: In the current survey study, data were collected through a self-reporting questionnaire based on the contingent valuation method. The open-ended question method was applied to elicit willingness to pay in a sample of 385 respondents attending Isfahan dental clinics, Iran, in 2015. The linear regression approach was used to address factors related to willingness to pay for dental insurance. Data analysis was performed using Stata version 11. Result: The median and 5% trimmed mean of willingness to pay for dental insurance per person per month was $US 2.74 and 51.10, respectively. The result of regression analysis indicted that the subjects older than 40 revealed significantly less willingness to pay for dental insurance. No significant association was found between willingness to pay for dental insurance and variables of households’ health status, households’ economic status, as well as households’ demographic characteristics. Conclusions: From a policy point of view, willingness to pay can be used as a guide to set a premium for dental insurance. Almost all potential factors made no contribution to willingness to pay. Thus, in order to expand this insurance coverage, government policies should be adopted to improve people awareness about oral and dental health.