ﺑﺮرﺳﯽ اﻧﺪازه ﻃﻮل ﺷﮑﺴﺖ ﺟﺖﻫﺎي آب رﯾﺰﺷﯽ در ﺣﺎﻟﺖ آزاد

ﺟﺮﯾﺎن آب ﺧﺮوﺟﯽ از روي ﺳﺪﻫﺎ داراي اﻧﺮژي ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدي ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﺻﻮرت ﻋﺪم اﺗﻼف اﯾﻦ اﻧﺮژي، ﺟﺮﯾـﺎن آب ﻋﺒـﻮري ﻣـﯽ ﺗﻮاﻧـﺪ ﺧﺴـﺎرات ﺟﺒﺮانﻧﺎﭘﺬﯾﺮي را ﺑﻪ ﺳﺪ و ﺳﺎزهﻫﺎي ﭘﺎﯾﯿﻦدﺳﺖ آن اﯾﺠﺎد ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﯾﮑﯽ از راهﻫﺎي اﺗﻼف اﯾﻦ اﻧﺮژي اﺿﺎﻓﯽ ﺧـﺮوج آب ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﺟـﺖ ﻫـﺎي رﯾﺰﺷـﯽ ﺑـﻪ ﺣﻮﺿﭽﻪﻫﺎي اﺳﺘﻐﺮاق ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺖﻫﺎي آب رﯾﺰﺷﯽ ﺗﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪاي ﺧﺎص داراي ﻫﺴﺘﻪاي ﻣﺘﺮاﮐﻢ از ذرات آب ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪهاي از ﻓﺸﺎر وارده ﺑـﻪ ﺑﺴﺘﺮ و دﯾﻮاره ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻧﺎﺷﯽ از وﺟﻮد ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺴﺘﻪ ﻣﺘﺮاﮐﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﻣﺎ ﭘﺲ از ﻃﯽ ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ در ﻫﻮا ﻫﺴﺘﻪ ﺟﺖ رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﻔﻮذ ﻫﻮا از ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺟﺖ و ﺗﻼﻃﻢ ﮐﻮﭼﮏ ﺷﺪه و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪه و از ﺑﯿﻦ ﻣﯽرود. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ اﻧﺪازه ﻃﻮل ﺷﮑﺴﺖ ﺟﺖ و ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ آن ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷـﺪه اﺳﺖ. ﺑﺎ ﻣﺘﻮﺳﻂﮔﯿﺮي از ﻧﺘﺎﯾﺞ آزﻣﺎﯾﺸﺎت در ﻗﻄﺮﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ و ارﺗﻔﺎع رﯾﺰشﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ارﺗﻔﺎع رﯾﺰش ﺑﻪ ﻃﻮل ﺷﮑﺴﺖ ﺟﺖ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺘﻮﺳﻂ 32 درﺻﺪي ﻋﺪد ﻓﺮود آزﻣﺎﯾﺶ اول ﺑﻪ دوم، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ 37 درﺻﺪ ﮐﺎﻫﺶ، ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ 23 درﺻﺪي از ﻋﺪد ﻓـﺮود آزﻣـﺎﯾﺶ دوم ﺑﻪ ﺳﻮم، در ﺣﺪود 15 درﺻﺪ ﮐﺎﻫﺶ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ 17 درﺻﺪي از ﻋﺪد ﻓﺮود آزﻣﺎﯾﺶ ﺳﻮم ﺑﻪ ﭼﻬﺎرم اﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ 6 درﺻﺪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. ﭘﺲ ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ روﻧﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻃﻮل ﺷﮑﺴﺖ ﺟﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻓﺰاﯾﺶ دﺑﯽ) ﻋﺪد ﻓﺮود( ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺒﻮده و ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﮐﻤﯿﻨﻪ روﻧـﺪي اﻓﺰاﯾﺸـﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﻋﻼوه ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ آﻣﺎري ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدﯾﺪ ﺿﺮﯾﺐ ﮔﺴﺘﺮش آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺑﺎ ﻃﻮل ﺷﮑﺴـﺖ ﺟـﺖ در ﺳـﻄﺢ اﺣﺘﻤـﺎل 0/01 ﻣﻌﻨـﯽ دار اﺳﺖ.