تحليل جامعه شناختي بر آيين دادرسي مربوط به جرايم اطفال در فقه و حقوق موضوعه

Sociological Analysis on the Procedure for the Treatment of Pedophilia in Jurisprudence and Law

كودكان به عنوان يكي از گروههاي آسيبپذير جامعه در هر جامعه اي نقش اساسي دارند و بايد براي ارتقاء سلامت اجتماعي آنها تلاش كرد. شيوه دادرسي اطفال و نوجوانان داراي وجوه افتراق متعددي با شيوه دادرسي بزرگسالان مي باشد. از جمله اين كه پليس و قضاتي كه منحصراً يا غالباً در دادرسي اطفال فعاليت دارند، بايد از طريق ايجاد دوره هاي آموزشي با علوم مختلفي از قبيل روان شناسي كودك، مددكاري اجتماعي و جرم شناسي آشنايي كاملي داشته باشند. لذا در اين مقاله به بررسي تحليل جامعه شناختي بر آيين دادرسي مربوط به جرايم اطفال در فقه و حقوق موضوعه پرداخته مي شود. شيوه تحقيق اين پژوهش از روش فيش برداري كتابخانه اي و توصيفي است. به نظر مي رسد كه شيوه دادرسي ويژه كيفري اطفال در حقوق عرفي با موازين حقوق اسلام، مغايرتي ندارد و در متون معتبر فقهي هيچ گونه ردعي و منعي در اعمال اين دادرسي به چشم نمي خورد.

Vulnerable groups, including children, need special support in their particular circumstances through the adoption of differential policies. A differential policy in domestic law is presented as a specific crime in the field of children or in the form of intensified punishment. The procedure for the hearing of children and adolescents has a number of differentiated features in adulthood. Including the fact that police and judges exclusively or frequently involved in pediatric trials should be familiar with the creation of courses with a variety of sciences such as child psychology, social work and criminology. The hearing should be completely censored and protected by the child. It seems that the special procedure for the criminalization of children in customary law is inconsistent with Islamic law, and there are no indications and prohibitions on the application of this proceeding in valid jurisprudential texts.