مردم سالاري ديني و تمدن نوين اسلامي

مايه اصلي تمدن اسلامي، دين اسلام است. بعثت مبداء تمدن اسلامي و نزول تدريجي قرآن كريم، اخلاق و سيره عملي نبي اكرم(ص) و سنت‌هاي اجتماعي و مدني كه از ناحيه آن حضرت بنيان نهاده شده است از عناصر سازنده بنيادهاي تمدن اسلامي است كه براي امت به ميراث گذاشته شده است. در آموزه‌هاي اسلامي، حاكميت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او انسان را بر سرنوشت اجتماعي خويش حاكم ساخته است، حاكميت بر سرنوشت اجتماعي از جمله حقوق بنيادين انساني است كه هيچ كس نمي‌تواند اين حق خداداد را از انسان سلب كند يا در خدمت منافع فرد يا گروهي خاص قرار دهد. مردم اين حق خداداد را بر اساس اصول، احكام اسلامي و مقاصد ديني اعمال مي‌كنند. از اين رو، به حاكميت مردم بر سرنوشت اجتماعي خويش كه مبتني بر اصول و مقاصد ديني عنيت مي‌پذيرد، مردم‌سالاري ديني اطلاق مي‌گردد. اصل سلطنت انسان بر سرنوشت اجتماعي خويش، اصل امانت بودن حاكميت اجتماعي در نزد مردم، اصل شورا، اصل بيعت، وكالت، امر به معروف و نهي از منكر، اصل حق مداري انسان در گستره مباحات، اصل عدم ولايت انساني بر انسان ديگر، اصل آزادي، اصل برابري ازجمله مباني مردم سالاري ديني است. اصول مذكور، پشتوانه پيوند مردم سالاري بر درخت كهن تمدن اسلامي براي رويش نوين در تمدن اسلامي است از اين رو، مردم سالاري ديني، مبداء تمدن نوين اسلامي و مدخل اثبات كارآمدي الگوي حاكميت اسلامي در جهان معاصر براي مسلمانان بشمار مي‌آيد.