كليدواژه :
جمهوري اسلامي ايران , تناقض نماهاي عملي , سياست خارجي , تناقض‌نماهاي نظري
چكيده فارسي :
مقاله حاضر تلاش دارد پويايي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران را در تركيب تناقض نماها تشريح نمايد و به اين پرسش پاسخ دهد كه جمهوري اسلامي ايران چگونه توانسته بين امور به ظاهر متناقض در فراِيندي پويا تلفيق و سازگاري برقرار سازد. مقاله در مبحث نخست، اين پويايي را از حيث نظري در برقراري توازن بين سه امر تناقض نماي آرمان گرايي و واقع گرايي، درون گرايي و برون گرايي، و سياست خارجي و سياست امنيتي مورد بررسي قرار مي دهد و پويايي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران را در چارچوب ديدگاههاي «آرمانخواهي واقعبينانه»، «برونگرايي درونزا»، و «سياست خارجي و امنيتي مشترك» نشان ميدهد. سپس در مبحث دوم، چگونگي پيوند بين سه امر تناقض نماي عملي يعني منطقه گرايي و فرامنطقه گرايي، دوجانبه گرايي و چندجانبه گرايي و سياست اعلامي و اعمالي را در چارچوب «نومنطقه‌گرايي و ميان منطقه‌گرايي»، «دو-چندجانبه گرايي» و «پيوند سياست اعلامي و اعمالي» بررسي مي كند.
چكيده لاتين :
The present paper attempts to explain the dynamism of I.R. of Iran’s foreign policy in establishing consistency between paradoxical issues and to answer the question of how the Islamic Republic of Iran has been able to integrate and adapt between seemingly contradictory issues in a dynamic process. In the first section, the paper examines the theoretical dynamism in foreign policy of the Islamic Republic of Iran in terms of balance between the three paradoxes of idealism and realism, introversionism and extraversionism, and foreign policy and security policy, which leads to realistic idealism, endogenous extraversion, and common foreign and security policy. Then, in the second section, the connection and mixture between the three practical paradoxes, namely: regionalism and trans-regionalism, bilateralism and multilateralism, and declaratory and operative policy within the framework of neo-regionalism, bi-multilateralism and declaratory and operative policy linkage, would be elaborated.
