تاثير مواجهه‌درماني‌روايتي بر بهبود كيفيت‌زندگي زنان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مرتبط با سرطان

The Effectiveness of narrative exposure therapy on quality of life related in paeints with posttraumatic stress

سرطان به عنوان يكي از مهمترين بيماري‌هاي قرن در بين علت مرگ ومير بعد از بيماري‌هاي قلب و عروق است.تشخيص سرطان و به دنبال آن تحمل درمان‌هاي طولاني معمولا تجارب استرس‌زا به حساب مي‌آيد.درمان‌هاي روان‌شناختي مي‌تواند بر كيفيت‌زندگي اين بيماران موثر باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان‌مواجهه‌درماني‌روايتي بر بهبود كيفيت زندگي زنان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مرتبط با سرطان بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه بيماران زن مبتلا به سرطان داراي اختلال استرس پس از سانحه كه در مركز خون و آنكولوژي بيمارستانهاي مطهري فولادشهر در فاصله زماني اول تيرماه تا اواسط شهريور سال 1395 بستري بودند تشكيل داد. از اين ميان تعداد 30نفر بصورت نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و پس از جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايشي و گروه كنترل مورد مطالعه قرار گرفتند(در هر گروه 15 نفر). ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (WHOQOL-BRIEF) و مقياس مي‌سي‌سي‌پي بود. فرآينداجرا مواجهه‌درماني‌روايتي به مدت 6 جلسه و هر جلسه 90دقيقه به روايت خاطرات ناخوشايند مرتبط با بيماري پرداختندوگروه كنترل هيچ مداخله‌اي را دريافت نكردند. نتايج با استفاده ازآزمون كواريانس چندمتغيره تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان دادكه مواجهه‌درماني‌روايتي در نمره كلي كيفيت زندگي و مؤلفه‌هاي آن شامل سلامت جسماني، سلامت رواني، ارتباط اجتماعي و سلامت محيط، باعث بهبود كيفيت‌زندگي زنان مبتلا به اختلال استرس پس‌ازسانحه مرتبط با سرطان شده‌است. در نتيجه مي‌توان از روش مواجهه‌درماني‌روايتي به عنوان يك روش مؤثر در بهبود كيفيت‌زندگي اين دسته از بيماران در مراكز آنكولوژي به عنوان درمان‌هاي تكميلي در كنار درمان‌هاي پزشكي سود جست.

Cancer is one of the most important diseases of the century among the cause of death after cardiovascular disease. Detection of cancer, followed by prolonged treatments, is usually a stressful experience. The aim of this study was to determine the effectiveness of narrative exposure therapy on improvements of quality of life in individuals with cancer-related PTSD. The study population included all female cancer patients with post-traumatic stress disorder at the Center for Hematology and Oncology Fouladshahr Motahari hospitals in early June to mid-September 1395 period were hospitalized formed. Among them, 30 people were selected through targeted sampling and were randomly assigned to two experimental and control groups (in each group15 people).The data collection tool was the WHO )WHOQOL-BRIEF) Quality of Life Questionnaire and the Mississippi Scale. The process of encountering treatment for 6 days and 90 minutes each session was based on narrative of unpleasant memories related to the disease, and the control group did not receive any interventions. The results were analyzed using software of multivariate covariance analysis. The results showed that the exposure of the health care provider in the overall score of quality of life, including physical health, mental health, social communication and environmental health, has improved the quality of life of women with post-traumatic stress disorder associated with cancer. in result It can be used as an effective Narrative exposure therapy the quality of life of these patients in the oncology centers and as complementary therapies along with medical treatments.