كاركردهاي زيباشناختي نقش‌نما در شعر معاصر

نقش‌نما از انواع كلمه است كه موجب تشخيص نقش كلمه‌ها در جمله مي‌شود. شايد در نگاه اول، نقش‌نماها كه وظيفه‌اي جز چفت و بست دادن بين واژگان ندارند در زمره واژگاني قرار نگيرند كه شاعر با آن‌ها نيز رفتارهاي ويژه‌اي داشته باشد اما بررسي آن‌ها در شعر نشان مي‌دهد اين نوع كلمات مي‌تواند ابزار موثري باشد كه شاعر از آن‌ها در ساخت زبان شعر خود بهره گيرد. آن چنان كه يك شاعر با اشيا و اسامي و افعال برخورد خاصي دارد نسبت به حروف نيز مي‌تواند برخورد تازه‌اي داشته باشد. هدف اين مقاله بررسي كاركردهاي زيباشناختي نقش‌نما در شعر معاصر است كه با روش استقرايي نشان داده است اهميت آن‌ها در ايجاد زبان شعر و تاثير و برجستگي كلام از واژگان ديگر كمتر نيست. اين نوع كلمات هم از نظر  معنايي و هم از نظر لفظي و زباني در برجستگي شعر نقش دارند و ابزاري براي تاكيد و برجستگي معنا، عاطفه و انديشه و عنصري براي ايجاد موسيقي، هنجارگريزي، ساخت فرم‌هاي تازه زباني و خلاقيت و نوآوري در حوزه شعر به شمار مي‌رود. خلاقيت‌هايي مانند شروع يا اتمام شعر و سطر با برخي از نقش‌نماهاي پيوند و يا تعدد و حذف خلاقانه نقش‌نماها، تاكيد بر معنا با كاربرد مناسب نقش‌نما در بافت نحوي شعر از جمله مهم‌ترين كاركردهاي زيباشناختي اين نوع كلمه در شعر معاصر محسوب مي‌شود.