بررسي ساختار صرفي فعل فارسي در چارچوب نظريه كلمه و صيغگان

هدف از اين تحقيق، توصيف ساختمان تصريفي فعل فارسي براساس نظريۀ صرفي كلمه و صيغگان است. تلاش ما براي روشن كردن اين مسئله است كه صيغگان يا الگوهاي تصريفي فعل در زبان فارسي چه ماهيت يا سرشتي دارند و نقش‌هاي چندگانه الگوهاي تصريفي، مانند شخص و شمار چگونه از يكديگر تفكيك و به‌طور شفاف بيان مي‌شوند. براي رسيدن به اين هدف، برمبناي كتاب‏هاي دستور زبان فارسي، جملاتي را استخراج كرديم و ساختارهاي موجود در فعل‏هاي اين جملات را بررسي و تحليل نموديم. ساختارهاي استخراج‌شده عبارت‏اند از: ساختارهاي شخص و شمار، ساختارهاي وصفي، ساختارهاي جهتي، ساختارهاي مصدري و ساختارهاي وجهي. نتايج نشان دادند كه  با استفاده از روش كلمه و صيغگان، تناظر يك‏به‏چند يا چند‏به‏يك مشخصه‏هاي تصريفي فعل در زبان فارسي قابل تبيين است. مدل كلمه و صيغگان به اين دليل كه در آن، به واژه به‌عنوان يك كل نگريسته مي‏شود، با روش‌هايي چون عنصر و ترتيب و يا عنصر و فرآيند فرق دارد؛ زيرا در اين روش‌ها، كلمات پيچيدۀ ساختواژي و معنايشان را عمدتاً به‌واسطۀ تقسيم آن‌ها به توالي از واحدهاي مجزا بررسي مي‌كنند. همچنين، روشن شد كه صيغگان يا الگوهاي تصريفي فعل در زبان فارسي ماهيت صرفي‌‌ـ‌نحوي دارند و با قائل شدن به الگوي لايه‌اي براي فعل فارسي، نقش‌هاي چندگانه الگوهاي تصريفي فعل فارسي از يكديگر تفكيك مي‌شوند. به اين ترتيب، توجيه و تبيين ويژگي‏ها و مشخصه‏هاي فعل فارسي با استفاده از اين مدل امكان‏پذير مي‏شود.