پايش توزيع فضايي فقر در استان‌هاي كشور

هدف‌ اساسي توسعه، محو فقر در هر جامعه و برنامه‌ريزي براي از بين بردن آن است. تحقق اين مهم نيازمند شناخت وضعيت موجود و انتخاب شاخص مناسب براي اندازه‌گيري فقر است. در همين راستا پژوهش حاضر به سنجش توزيع فضايي فقر در استان‌هاي كشور پرداخته است تا با آگاهي از وضعيت موجود فقر در استان‌ها كشور، برنامه‌ريزي واقع‌بينانهتري در آينده براي از بين بردن فقر انجام شود. روش پژوهش از نوع توصيفيتحليلي باهدف كاربردي است. با توجه به اينكه فقر پديده‌اي چندبعدي است در اين پژوهش از 18 شاخص اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و كالبدي جهت تحليل فقر استفاده شده است. براي بيان اهميت نسبي هريك از شاخص‌ها از مدل ANP و جهت تجزيه‌وتحليل اطلاعات از مدل پرومته و تحليل گايا استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه استان‌هاي زنجان، يزد، آذربايجان شرقي، مازندران، خراسان جنوبي جزء استان‌هاي خيلي مرفه و استان‌هاي كرمان، خوزستان، كرمانشاه، لرستان، سيستان، كهكيلويه و بويراحمد جزء استان‌هاي خيلي فقير كشور مي‌باشند. پراكنش فضايي فقر در پهنه سرزميني ايران حاكي از آن دارد كه بيشتر استان‌هاي فقير در قسمت جنوب شرقي و غرب كشور واقع شدند.